कूर्शश्क “দেশান্তরন্থে ছলেখ্যে নষ্টোঙ্গুষ্টে স্বতে তথা। ত্তিরে দtণ্ড তথা ছিল্পে লেখ্যমন্তত্ত, কাররেং।" ( নারদ ) লিপির অক্ষর লোপ করিয়া দুষ্টভাবে মিথ্যা করিয়া যাহা ८णथ यांग्र, उांश्t८क স্থলেখ্য বহে । কাগজে যেরূপ ছিল, সেই ऋ* भ्रा निशिद्र! निज श्रादशङ्ग मठ भिषा कब्रिब्रl. यांश লিখিত হয় । “হুষ্টং লিপ্যক্ষয়ুপরিলেপেনাবাচকভয় বা স্বরেখাং তত্ত্ব, চুল্লেখ্যং * ( বীরমি' ) দুৰ্বচ (ৰি) হৰ্ছ ধেন ਤੋਂ श्ब्र बर्षन्। अउिईःt५ क्ष नैौ* शाश श्रउि*इ ध्रुःt५ दशम्ल शt; } * -জপি বাগধিপস্ত'দুর্বচং বচনং তদ্বিদধীত বিস্ময়ং ” (কিরাত) দুৰ্বচ্যু ( ड्रौ ) ಕಿ: वs: । গৰুড় বাক্য, দুৰ্ব্বাক্য, কটুকথা, নিলাবাকু ! . “श्रणश् छ्रुर्वtफ़ ख#itठ cर्मशांरुब्रिउtऔजरु९ : (ऍड़t ) cभशास्त्रब्रिज्र ८ो८मग्न श्रृङ्ग स्वालिग्न झर्राका अनश्। দুৰ্বাহ (পু ত্রী) দুষ্টে বরাহ: প্রাসি । গতি বরাহ, নিদিত বরাই, গ্রাম শূকর। স্থিয়াং জাতিত্বাং উীৰু। ত্রয়ো হ বাপশৰে হমেধা দুৰ্ব্বরাহ এড়ক: শ্বা ।” (শত ব্রা ১২।৪।১।৪) দুর্বর্ণ ( ক্লী ) দুৰ্ব নিন্দিতং স্নবর্ণাদ্যপেক্ষয় বর্ণং যন্ত । ১ রজত, রৌপ্য । g २ ५णरांनूरू । (जि) ७ निग्नादपूिख । “ন তত্ৰ কশ্চিম বর্ণে ব্যাধিতো বাপি দৃশুতে।” & ( ठांद्रउ दन १२७ श्र:) শ্বেভুকু, বাহার গারে খেতবর্ণ কুণ্ঠরোগ জন্মে। “দুর্বর্ণ কুনখী কুষ্ঠ মায়াৰী কুওখোলকে । ,
- ( ভারত ধন ১৯৯ অঃ ) श्tहेर िr ८ निमनौव्र बाक्राषिर्ष। "श्रीप्fश्श बाङ्दाः ” (रेडख्’ि ज:हिठ २२ 8|७) * शठे अभद्र । দুৰ্ব্ব বি) কৰি । দুবার। “দুর্ব স্ব ভবতি
দুর্বল (ৰি) খেলোযান্তে ছত্র বসবাহ 'মাধারে খল। स्tटे बांगण्यां★ा, cयषtन वाण कब्रिtठ अठिनग्न रुडे श्छ। "ন্ত্রয়োদশে ইয়ং সংপ্রাপ্তঃ কৃষ্ঠাৎ পরমদুর্বলঃ ” 鬱 (फाब्रउ वि' ' अ'} দুর্বসতি (স্ত্রী) ধন বসতৃি। দুঃখে অবস্থিতি, कtटे चरन्हांन । 縣 & 魯 इदंश् (जि) इrषन फैश्ड थप्नन इब्रुवश् कमि थन्। श्:t५ ५ वरनौs, शश भलिनग्न झt१ वइन रुद्रा बाब, बश्न कबिष्ठ चक्का। “चष्ट्रयत्नश्रामावाश्न भूुम्पनागि श्र्वश्" (") দুৰ্বহক, স্বভাৰতাৰীত একজন প্রাচীন সংস্কৃত কবি। r" দুর্বাnস زدهه 蠢 * ] দুর্বাচ্ (খ্ৰী। ই নিশিতা বাৰু। ১ নিশিত ৰাক্ষা। ইষ্ট वाक् वज। (जि) २ निनाद5नादिङ, निगर्नेौद्र व5नषूक । “श्रउँौद अझन्झर्सीरछ। उदडीौश् विtश्छेद: " 總 . ." ( ভারত शूर्दीर्श ( ) নিন্দং বীচ্যং প্রাদিস । অপবাদ, অঙ্কীৰ্ত্তি। "ক্রীড়ানিমিত্ত ন প্রত্ব বাচাং ন ভবিবাতি।” (রামা মু') २ रूtहे कथनैौग्न, गाश दगिtछ श्रठिनं★ क? 'श्म । দুর্বাদ (পুং ) দুষ্টে বাদঃ প্রাদি স’ । ১ অকীৰ্ত্তি, অপবাদ । २ खडिभूर्तक अयिबदाका । ७ निमिड बोका। छूर्वारु (क्ली) इहे दाखः भनिन' । » बिशनाङिझम पांब वमन, अनिम्नबिउ बश्।ि श्:श्ठि१ बास्त्र यश । २ श्डेदभनयूक्ल । দুর্বার (ত্রি) ইখেন বাধ্যতে হলে বারিখল কঃে নুরীর, यांश्! अउिभइ कt४ वांद्र१ दन्द्र शाब्र, दाङ्ग१ कब्रिप्ङ'अथरु; । *কিঞ্চায়মরিস্থৰ্বার: পাণীে পাশঃ প্রচেতস: " ( কুমারস ) ठूदीव्र१ (जि) इrश्वन वाद्रपभण, * कtळे दाँग्रूमैग्न । (भू९) ২ শিব । দুর্বারি (ত্রি) দুঃখেন বারিবারণ যন্ত। কম্বোদ দেশীয় ¢शाँ५६छ्न ! so “এতে দুর্বাররে নাম কম্বোজ যদি তে শ্ৰতা: ", • (ञ्चाग्नङ cअ!' ४४२ अ: )' দুর্বরিত (लि) भन्मउत्व निवाब्रिउ ब! भोनिङ । দুর্বাৰ্ত্ত (স্ত্রী) इटे निमिउ दाठीं । इ8पाठीं, यनाथवब्र, জপ্রিয়াৰেদক, বাৰ্ত্ত । , - झदीई (जि) शtषन वर्णिtङ २tगो शब्-दब्रि-५९ । धछि কষ্টে বারণীয়, সহজে যাহা নিবারণ করা যায় না । फूर्वमिनि। (খ্ৰী) দ্ব" বাসনা। ইষ্ট বাসন, পূরেছ, যে ইচ্ছা পূরণ হইবার নহে। ছালনাংশে মানব সৰ্ব্বদাই चैंडिभद्र कटे भाईद्वा षष्क् ि। [ बांगन मै५, ] g দুৰ্ব্বাস (গ) হুটু নিগুঢ়মিতি বুলি ইব ধর্ণাবয়ণৰ বস্ত । মুনিবিশেৰ । ইহার নামনিরুক্তিস্থলে এইরূপ: লিখিত হই। ' ङ्गांश्, बांश्t॥ ५ां निश्5श् खांश्,ि उशिग्रु इंीश! रुtश् । শনগুনিশ্চয়ং ধৰ্ম্মে যং তং দুৰ্ব্বাসসং रृिंहः !" to (छांब्रठ अन्न ४१ अः ) দুৰ্ব্বালা অত্ৰিমুনির পুত্র, শিবাংশসম্ভূত - ইনি অতিHद्र ८कt"नषङाद शिगन ! सैर्विमूनिद्र क्छ कमणैौ८क , हेनि विवार कtब्रन। विवाश् गयरब ७श्क्रण यउिख कब्रिद्रा हिएगन, c५ गईौ भङ अभब्राष वाकुँना कब्रिप्बन । च्नश्नांtद्र हेनि *ठ अ*ब्रांtषग्न भद्र श्रृंप्रैौरक नैt* बाँब्र छष रूtब्रन । , सेर्स क्ह्राप्ताकाङ्ग श्रेज़ रेशःक'रङ गर्न श्रेत्र' अरे §
