वथायाँ महाशब्बताया अभिसार । ቧቧሂ तत्र च माग खता-कुसुम-रजीध सरचरणयुगल कैलासतटाञ्चन्द्रीदयप्रस्वत(१) चन्द्रकान्तमणिप्रस्रवणे प्रचालयन्ती, (२) यस्मिन् प्रदेशे स श्रास्ते तस्मिन्नव चास्य सरस पखिमै तटे पुरुषस्थेव रुदितध्वनि विप्रकर्षात्रातिव्यप्तामुपालच्चयम् (प) । दचिणचणस्य रणेन च प्रथममेव मनस्याहितशङ्का, तेन सुतरामवदीय द्रदयेव किमप्यनिष्टमन्त कथयतैब विषर्सोनान्तरात्रमना “तरलिके ! किमिदम्” इति सभयमभिदधाना वपमानगात्रयष्टिस्तदभिमुखम ( ) श्रतिलवरितमगच्छुम् (फ) । प्रथ निशीथप्रभावाद्दूरादेव विभाव्यमानखरमुन्मझातना •म्--"हा इतोऽस्मि चा दग्धीऽस्मि, ह्रा वञ्चितोऽझि, हा किमिद्मापतितम्, कि वलिम्, उत्खचीऽस्मि (४) । दुरात्मन् ! मदनपिशाच । पाप ! निर्छण । किमिदमछात्य विह षी युज्यत एवति भाष । अत्र प्रशौचमाना क्रियीत्य चाखड्ार । तमुझे श तेन कुमारेणाध्यावितपूतः प्रदेशम् अभि लक्ष्यौक्कत्य उपागमम् । (प) तव ति । शिञ्च कलासतटाच्चन्द्रकान्तमण्मियादित्यथ चन्द्रीदयेन प्रखुत गलित यञ्चन्द्रकान्तमपौग प्रखवण निझ रखतविान् माग पथि यानि खताकुसुमानि तेषां रजोभि पराग ध सरं खकौय चरणयुगल प्रचाखयन्तौ अहम् । स कुमार । भख सरस अच्झोदख । विप्रकर्षाद्द रखात् नातिव्यतम् अनतिरुप्रष्ट रुदितध्वनि रीटनशब्दम् उपाखच्चयम् भएणवम् । (फ) दषिण त । किञ्च दचिणेघस्फुरणेन दचिणनयनयन्दनेन भास्तिा उत्पादित गढा भातडी यस्या वा षघम् तेन रुदितध्वनिना सुतरामत्यन्तम् भवदौष हृद्धेव स्रौ । ईदृशैीनान्तरात्मना क्षरणेन सभयमभिदधाना । वपमाना कम्प्रमाना गात्रयष्टिय टिवत् क्कश शरीर यस्या सा । (म) भथेति । निशौथप्रभावात् रात्रिप्रभावेण सर्व षामापेचिकनिष्तब्धत्वादित्यथ । निशौथस्तु पुमानईरात्र स्याद् राविमावकै । इति मेदिनी । केचिषु थडेरावप्रभावादिति व्याचचते तदसत् प्रदोषसमये निगताया (প) সেখানে চন্দ্রের উদয়ে কৈলাসপৰ্ব্বতের শৃঙ্গ হইতে চন্দ্ৰকান্তমণির জল নি স্থত হইতে ছল এদিকে পথের লতাজাত কুমুমের রেণুতে আমার চবণযুগল ধূসরবর্ণ হইয়া গিয়াছিল , মৃতরা সেই জলে চরণযুগল প্রক্ষালন করিতেছিলাম—এমন সময়ে তিনি যে স্থানে ছিলেন অচ্ছোদসবোবরের সেই পচিমতাবে দূরত্বনিবন্ধন অস্পষ্ট কোন পুরুষের যেন রোদগধবনি শুনিতে পাইলাম। (ফ) এদিকে প্রথমেট দক্ষিণচক্ষু স্পন্দিত হষ্ট্য। আমার মনে আশঙ্কা জন্মাইয়াছিল , সুতরাং আবার সেই রোদনধ্বনি শুনায় হৃদয় যেন বিদীর্ণ হইয়া গেল এবং অন্তরাত্মা বিষন্ন হইয়া মনের নিকট যেন কোন বিপদের সংবাদ বলিতে লাগিল তখন আমি ভয়ের সহিত বলিলাম– তবলিকে । এ ব্যাপারটা কি ? আমার কিন্তু শরীর কঁাপিতে লাগিল—এই অবস্থায় আমি অতি তাড়াতাড়ি সেই দিকে যাইতে লাগিলাম। (ব) তদনন্তর রাত্রির নিস্তব্ধতাবশত দু ৷ হইতেই স্বর শুনিয়া বুঝিতে পারিয়াছিলাম ষে কপিঙ্গল উন্মুক্ত কণ্ঠে আৰ্ত্তনাদ করিতেছেন—“হায় । মরিলাম, হায় ৷ কপাল পুড়িশ (१) प्रख त । (२) चालयनौ । (२) क्वचित् तदिति नास्ति । (४) उचिक्कब्रोऽषिा ।
