e५२ कादडबरी पूव भागै सुडुसु हुर्मनसा जगाम किम्युरुषविषयम् अनन्यचेता ससार हेमकूटख, (१) निष्कारण-बान्धवतामचिन्तयनाह्राख्नेतापादानाम्, जीवितफलमभिखखाष पुन पुन कादम्बरीदर्शनम्, अपगताभिमानपेशलाय नितरामस्मृहयषादलेखापरिचयाय, तमालिका द्रष्ट,माचकाइ, केयरकागमनसुत्य चत, हिमग्टइकमपश्झत, उष्ण मायत (२) पुनरुज्ञ निशाखास, बबन्ध चाधिका (३) प्रोति शेषहारे, पञ्चात् स्थित पुण्यभागिनौममन्धत पत्रलेखाम्, एवञ्चानुपजातनिट्र एव तामनयत्रिशाम् (ध) । उषसि चोत्थाय तस्य जरविडधाद्मि कस्येच्छुया निखष्टर्धनविसरे पूरयित्वा मनीरथम्, अभिमतमभिरमणेोयेषु (०) प्रदेशैषु निवसत्रख्योरेवाहोभिरुष्जयिनी माजगोम [न] । همسر किच अरतिग्रहीत रुवै ध्वैव विषयेष्वरुचिसन्यत्र । निमीलितलीचनी मुद्रितनयन । किन्युरुषविषय किन्नर ६श नमस्रा शगाम चिन्तितवागित्यथ ।। क्रिमकू स्य ति ह्यूयश्च कर्मेौ ति क्षझखि षष्ठैौ । मध्ाश्व तापादगिt महार्श्वताया इत्यद्य तपखितया गुरुत्वात् पादभव्दप्रयोगां बहुवचनञ्च सङ्गच्छते । औवितफल औवनप्रयोजनखक५ कादम्बरौदण नम्। भपगतेन अभिमानेन छैतुना पेशली मनोइरस्तकै । उत्प्रैचत संभावितवान् आतातुलनया कादस्वर्या अप्य त्कण्ठितत्र्वन तय व प्रेषणसश्ववादिति भाव । अपश्झन्झनसैति भैष चितितवानित्यथ । चायत दौध म् पुनरुज्ञ वार वारम्। शैषहारै शैषाख्यायाँ मुक्तामाखायाम् । बबन्ध चकार । पुण्यमागिनौममन्थत कादग्वरौदशनप्राप्त रिति भाव । एवध भनेनव प्रकारेण । एषु प्रायेण व कादश्वय्र्या उत्कण्ठावशादिति भाव । (न) उषसौति । इच्छया निसृष्ट तदभिलाषानुसारेय व दत धनानां विसरी समूले । भभिरमपौयेषु सक् त एव मर्नेोइरैयु प्रदैीषु अभिनत यथा स्यातथा निवसल्लित्यन्वय । তখনই দু থ আসিয়া তাহার হৃদয় স্পর্শ কবিল এব সকল বিষয়েই অরুচি হওয়ায় বাজগণকে বিদায় দিলেন , অতান্তপ্রতিভাজন প শ্বচরদিগের সহিত ও আলাপ করিলেন না, মুদ্রিতননে বার বার কিন্নরদেশ ভাবিতে লাগিলেন অনন্তমনে হেমকূটপৰ্ব্বত শ্ববণ করিলেন মহাশ্বেতার অকারণ বন্ধুতা চিন্তা করিলেন, বার বার কাদম্ববীর দর্শন করাই জীবনের ফল মনে করিয়া তাহাই ইচ্ছা কবিতে লাগিলেন মদলেখার সহিত অলপ-ব্যবহাবে তাহার কোন অহঙ্কার ছিল না বলিয়া সে আলাপ ব্যবহার ডুই মনোহর ছিল তাই পুনরায় সেই আলাপ ব্যবহার করিতে ইচ্ছা করিলেন , তমালিকাকে দেখিতে আকাঙ্ক্ষা করিলেন, কেয়ূরকের আগমন সম্ভব বলির মনে করিলেন এব তাহার সেই হিমগৃহের কথা মনে পড়িল , তাহার পর তিনি বারংবার উষ্ণ ও দীর্ঘ নিশ্বাস ত্যাগ করিতে লাগিলেন, শেষনামক হায়ছড়াকে খুব ভালবাসিতে লাগিলেন এব পশ্চাদ্বন্ধিনী পত্ৰলেখাকে পুণ্যবতী বলিয়া মনে করিলেন— এইভাবে সে রাত্রিতে র্তাহার নিদ্রা জন্মিল না , তাই জাগরিত অবস্থাতেই সে রাত্রি অতি বাহিত করিলেন (ন) এবং প্রভাতকালে গাত্রে খান করিয়া সেই বৃদ্ধ স্ত্রবিড়ধাৰ্ম্মিকের [१] ईमकूटख रयताम। [] उचामुणमावत । [३] चबन्ध बान्धवेभ्ययाधिकां । [४] थभिनतेष्वतिरमचौयेषु ।
