চক্ৰথরের স্বগৃহে আগমন কামরূপ নগরে গেলো মৎস্য বেচি৷ কড়ি লৈল। बाध्trन्ने कल्लेिख्न दtनि अeि । श्रृंइटल अॉनेिमा नदद्ध वनि कब्रि निन शाश তথায়ে না পাইলাম। এত তাপ । কেদাবি মানিকপুবে মিছা চোৰ বুলি মোরে তুলিলেক সালেব উপরে। भब्रेिंव्याक्षः चिर्gव ऊ८व नेिक c•iऊ श्वद्भ চণ্ডি আসি ছোড়াইল মরে । थंख्रिश्नांछ् िव्नशेब्न बांक्षि शृश्हरुष्ठ कब्रेिल बक्ि দুক্ষ পাই শ্ৰীপুৰ নগৰে । নাপীত কবি কৈলা কথা cछांक्लांट हाउ नेिल शांधी কপটে মুড়িল কানি মরে । , व्लज्रटिश ८ोटजा वहन যুগনী বেস বিদ্যমানে পথ কৈলা ঘবে আসিবাবে । অকাবণে অইল এথা। नॉईि (5ॉठन एव'थ लथ २ान्निन्त व्नार्थि न्ा जाCश् अटिद । लषूकiनि क्ळ्न वव्न চৈদ ডিঙ্গি হইল তল বিসষ বহিল পবাণী ৷ ” নাবাযণী দেবে কাব্য छ्श्कात्रेि ऊ शा DDDDD DL SBDD BBDDD S দিস । পদ কহুনি । পূৰ্ব্বাপব স্ববিদ্যা কান্দে চান্দো সদাগৰ। ছয বধু কৈলা গীয়া সোনাইর গোচৰ । ভূতেব লক্ষণ হেন কিছু নহে চিন্না। সুনা গিছে সংশু বেব লাগিছে কোন দিন । কান্দিয়া কান্দিয সঙ্গুর বুলিছে উৰ্ত্তর । C5न छिछ ऊल शडेल कॉलिन जॉन । এত সুনি বুলিলেক সোনকা সুন্দরি। ছয় বধু থাক মোব লখাইর পাহবি ৷ তবে সে জানিব আমি বাজা চন্দ্ৰধর । এক চিন্নার্স আছে তাব হাতের উপর। প্ৰদিব জালিয়া দেখিমু তাহাব হাতে । खनेि अडू श्म त्रिनियू cगईि श्दल । 我畿°
