যোগ [ €९ ] , যোগ
- T*- -
তপ্ত ব্ৰঙ্কণি সংযোগে যোগ ইত্যজিতে শক্ষিপঞ্জনত * अर्ष५ णांचाब्र शङ्गगाcशक cर अनाशाब्रन बनाइलि, স্বাস্থায় ভগবানে সংযোগকেই ৰোগ বলে । गैडाइ उप्रदान् cयाप्णब cबढ” गल्बि निज़ाइन, ठांशांtठ मtन इब्र, ¢हे भङ३ शैफtब्र अष्ट्ररथानिफ । काब्र१, गैडा cशानै८रु भनःनश्रुभ कब्रिट्सा खि जेश्वरच्न निश्फि कब्रिएछ উপদেশ দিয়াছেন ।
- धम: गरषथा भकिएड यूक अनौठ म९नब्रः (*शैठा ४॥»8।। গী স্তু। আর ৪ বলিতেছেন যে, - **ाखि१ निर्विॉ११ब्रभां६ भ९मश्हांभशिशष्हडि !” औङ ७५se! যোগের ফলে যে নিৰ্ব্বাণপল্পমা শান্তিলাভ করা যায়, তাহ
अायttठ ( छभंदांप्न) थांकांब्र झण । পূর্ক্সেই দেখাইয়াছি যে, যোগসিদ্ধির জন্য পতঞ্জলি যে সকল উপায়ের উপদেশ করিয়াছেন, “ঈশ্বর-প্রণিধান" তাছাদিগের অঞ্চতম । এই উপায়ই ষে অদ্বিতীয় উপায়, পতঞ্জলি उाह बीकान्न कtब्रम म । cयागै रुिभूखिनिप्क्राप्षब्र अछ ८रुभन अम्लाङ्क उँwोरङ्गम्न अष्ट्रमन्न५ रूब्रिरङ •ोtख्नन्, Cगरेङ्गण ইচ্ছা হইলে ঈশ্বল্পাঞ্জণিধামও করিতে পারেন। विभिक्षु छिड़एक ॐकांक्ष कग्निदाँग्न छमु श्रृंऊअणि अtशकएक “ক্রিয়াযোগের অঙ্গুষ্ঠান কমিতে উপদেশ দিয়াছেন। क्लिब्राएषाश अग्रिड इहेरण क्लेिख गभांविग्न भष्ट्रकूण झ्छ । “ওপঃস্বাধ্যায়েশ্বরপ্রণিধাননি ক্রিয়াযোগঃ।” ( যোগসুত্র ২১ ) उन्मा), दीक्षात्र ७ श्रेश्वब्र-७शेिक्षाप्नग्न नाम क्लिग्राहशाशं । नभाश्ठि फ़ेिख बाखि नभांषिtषांt१ जशिकाब्रौ । बिक्रि शुं 5िख् थाखि जम्न५ि शोUभन्न काथिकप्रैिौ आश्, किस्त्र झिम्लाएघाएकान्न अधिकांद्रौ । eधंथभोषिकाईौ ७jशरभ द्भिग्नाप्यांtभग्न अछूछेनि कब्रिtद, फक्ॉप्रेt कॉtण ठाशङ्ग cङ्गनं जरुण औ१ इग्न ७११ अभाषिtशारणग्न भषिकt¥ अtद्म । উপস্যাবিহীন ৰাঞ্জিয় ৰোগ সিদ্ধ হয় না, আদি রহিত 5िद्रयाग अदहमान षचींवर्ष कई 6 अबिछ aङ्गडि ८ङ्ग* সংস্কার দ্বার। চিন্ত্রীকৃত। আজ এৰ চিত্তে রজঃ ও তমোগুণের अभूहरु ऊनना। डिझ अणनैौड हब न। ५lहे छछ क्रिख्७यमानन ७°गा। ५क्र°छाप्य कब्लिाङ्ग श्हेप्य cन, बाङ्ार्ड १ाडूटेदषभा मा श्छ। काब्र१ *औब्र शश् न थाकिरण ८कांम यनार्थं]ं ए' न। । `श् झखिी नटॆ अश्छं]1 खिष ।। ७१॥ aङ्गडि "विज अ८डब्र अ” अथवा खेनमिवन् ●ङ्गङि cयाक्रुछि•ाङ्गक श्रृंोtङ्कङ्ग अ५]श्रुमद्दक श्री५)ाम्न श्रण ! °छम छक्क छेईदृग्न जबैरह क्रिब्र। अ*१ या खेिझब्राब्र झलङrां★एक झेश्वघ्न-चलेिধান কছে। ঈশ্বৰপ্ৰণিধান শৰে এইরূপ बुरिख दोहक !
- कांशङf३कtधाठी रुiनि द९ कtब्लांfब དགག་བལ་།
र९नकी इनि गर्छए१ ९अिबूरू काम्लाबाश्न्।” हेष्ह वा अनिष्क्राइ जांभि जांगधमा राह किडू कड्रिग्नहि, অৎসৱস্তই জাপমতে অর্পণ করিলাম। জারি, মাছ কিছু कब्रि, खांश यांशृमाव्र चांद्र ८Gब्रिफ दहेब्रांई कब्रि । हेहांह विद्वांइ ज*१ षा घेवंब्रॐनिषांम । eथ*बग्न” ७ ●क्वॉर्षछाबमाइ७ अणइ मात्र जे बब्रह्यविधान । रिख्ङ्ग ५कोGउ। ● इर्षीन-निरमब्र चटमक फेथांब्र जछिङ्ङि हड़ेब्रांtइ, তন্মধ্যে ঈশ্বর-প্রণিধান উৎকৃষ্ট এবং সুলভ উপায়। পতঞ্জলির মতে, ঈশ্বর-প্রণিধান অষ্টাঙ্গযোগের বহিরঙ্গ *१देि' निग्रग्षघ्न एषश्चञ्छभ । श्डब्रi१ १ांख्क्षणििन नश्rानि স্বাম গৌৰ । কারণ, ঈশ্বর-প্রণিধান যোগসিদ্ধির নানা উপায়ের অস্তুত্তম উপায় মাত্র। "শৌচলন্তোষপ্তপ:স্বাধ্যায়েখরপ্রণিধাননি নিয়মঃ”(যোগস্থ২।৩২) ঈশ্বর-প্রণিধানের উপদেশ দিয়া পত্তঞ্জলি যোগীকে ভগৰানের ধ্যান করিত্তে বলেন নাই, তাৰাতে কৰ্ম্মসন্ন্যাস করিতে বলিয়াছেন মাত্র। ইহাই গীভোক্ত কণৰোগ । ভগবান অর্জুনকে যে বলিয়াছেন,— “কৰ্ম্মণোবাধিকারস্তে মা ফলেষু কম্বাচন ।” (গীত ২.৪৭ ) কৰ্ম্মেতেই তোমার অধিকার, ফলে অধিকার মছে । “ৰংকরোৰি ৰামি যজ্ঞ হোষি দদাসি ঘৎ। বস্তুপগুলি কৌন্তেয় তং কুরুত্ব মদৰ্পণম্ ॥” (গঙা ৯২৭) याश् किहू कब्रिtब, यांश थाहेtब, दाश बछिाद, बांश দিবে বা বাহা তপিবে, সমস্তই আমাক্তে অর্পণ কর। । পাতঞ্জলোক্ত ঈশ্বর-প্রণিধান এই ধরণের কথা । খালযোগ ইচ্ছা হইতে স্বতন্ত্র। পতঞ্জলির মতে যে কোনও বিষয়ে চিত্তের একস্তানপ্রবাহই খান। ভগবানই ৰে ধ্যে ( शाप्नद्र विषब्र) क्हेtवन, ९ांशष्क्रहे cष १jाम कब्रिष्टङ हहेरब, এরূপ স্পষ্ট কোম কখ। মাই । পতঞ্জলির মতে,বোপ্পী ঈশ্বর-প্রণিধান করেন, অর্থাৎ ভক্তিभूर्तरू जेश्वरम्न जमख रूङ्गीनल्लााण कrद्रन्, झाश श्हेट्ण ब्रेषग्न अवश्लङ्ग श्ा।। *ङ्गुडि-भूश्षन्न बिंबश्नान ऊँtशश्च शांतःि श्ण७ করিয়া দেন। ভাষার ফলে, যোগীয় জাম্বু জগৰামে সংযুক্ত इन म-विरबकखान्,मिन्क्रण इब्र योजः। "ङफ: <धडाकूtsङনাধিগছোইপি অণ্ডয়ায়ান্ডাবশ ( ৰোগস্থ• ১২৯ )। অর্থাৎ केवब्र-थविषारमब्र करण बाथि aङ्गपि विs जूझ-sप्र ७ब५ जांचनामा९कड़िा जाश्च श्त । जेश्वब्र गांच९काब्र इञ्च न । ‘अलामडिक बानामि मांभाषकत्रtश्ङ्कर्म गब्राकानि ' (बाहणफिनिव, मै कूटबद्र झैं काङ्ग) । g
