હૈં જ ॥ झिते:पद्मेश्ः ॥ चपरच ॥ गुरुरग्निर्द्विजातीनं वर्णानं ब्राद्मणेो गुरुः । पतिरेकागुरुः खीर्णा सव्वैचाभ्यागतेागुरुः॥परच। उत्तमखापि वर्णख नीचेोपि गृहमागतः । पूजनीये यथायोग्धः स्व्र्वदेवमयेोऽतिथिः ॥ बायसेोऽवत् िस्खे मन्थर सविशेषपूजामङ्गै विधेहि यतोऽयं पुषकर्मणॆ धुरीणः कारुखरत्नाकरेrfइरखकनामा मूषिक्राजः एतस्य गुणस्तुतिं जिङ्गावत्दृखद्वयेनापि यदि स्पराजः कदाचित् कथितु समर्थः खादित्युकू चिचग्रीवेोपा खान् वर्षितवान् । मन्थरः सादरं हिरण्यकं संपूज्धाह् भद्रन्ते चात्मनेनिञ्जैनवनागमनकारणमाख्यातुमंईस्तःि। चिरखकेोऽवदतं कथयामि श्रूयतंी ॥ २ ५ २ ५ কেননা দ্বিজাতির অগ্নি গুরু সকল বর্ণের ব্রাহ্মণ গুরু স্ত্রীলোকেরদিগের ভাই গুরু সৰ্ব্বত্র অতিথি গুরু । আর উত্তম জাতির গৃহে যদি অধম জাতি আইসে ভবে তাহারও সন্মান করিবেক যেহেতুক অভিখি সৰ্ব্বদেবতা স্বৰূপ । বায়স কহিল হে মিত্র মন্থর ইহার পূজা বিশেষ ৰূপে করহ যেহেতুক ইনি পুণ্যবানেরদের মধ্যে শ্রেষ্ঠ ও দয়া সমূদ্র হিরণ্যক নাম মূৰ্ষিকরাজ ইহার গুণের স্তব সৰ্পেরদিগের রাজা অনন্ত দুইহাজার জিজ্ঞাতেও যদি কদাচিৎ কহিতে
