९९* ॥ झेिषदॆश्ः ॥ ॥ चपरश्च॥ दानॆायभे।गद्दीनन धनेन धनिनयद्द् ि॥ भवामः किमु तेनैव धनेन धनिनोवयं ॥ षन्यच ॥ षत्वं क्षेगेिन स्ासाग्यं कृपणस्य धनं परैः।। चस्येदमिति सम्ब न्धेाहानै दुःखेन गम्यते ॥ तथाचेातं ॥ दानं प्रियवाक् सदृितं ज्ञानसगर्व्वे चमाब्बितं गेयः”। वित्तं त्यागनियुक्तं दुझेभमेतच्चतुष्टयं लेोक्तः । उक्तञ्च । कर्त्तयः स्चये। नियं कर्चथेानातिसञ्चय पश्ध सञ्चयशीलेासै धनुषा जम्बुकेच्तिः ॥ तावाच्तुः कथमेतत् । मन्थरः कथयति चलिकल्याणकटर्क वालये भैरवेानास्वा व्याधः सचै कदा मृगमन्चिष्धमाणेाविब्ध्याटवीं गतवान् ततस्तेन यापादितं छगमाद्य मच्छता धाराकृतिः शूकरेदृिष्टः तन य,धन चुगं भूमैो निधाय शूकरं शरेण्चतः ॥१॥ এবং দান ও উপভোগ রহিত ধনেতে যদি লোক ধন বাম হয় তবে সেই ধনেভে অামারাও ধনবান হই । অপর উপভোগ রহিতত্বহেতুক কৃপণের ধন পর ধনের তুল্য ইহার এ ধন এই সম্বন্ধমাত্র আর ধন নষ্ট হইলে দুঃখেতে আপনি ও নষ্ট হয়। পণ্ডিতেরা তাহা কহিয়াছেন প্রিয়বাক্য সহিত দান ও অহঙ্কার রহিত জ্ঞান ও ক্ষমাযুক্ত শুরতা ও দান নিযুক্ত ধন সংসারে এই চার দুর্লভ । বিজ্ঞেরা কহিয়াছেন সর্বদা সঞ্চয় করিবেক কিন্তু অভ্যন্ত সঞ্চয় করিবেক না দেখ অতি সঞ্চয়ী শৃগাল ধনুতে নষ্ট হইল সেই কাক ও মুষিক বলিল একি প্রকার।
