९२२ । १ चिनॆषरँश्चः ॥ ततः प्रथमवुभुचायामिदं नि:खादु केादण्डलङ्गं सुायुव न्धनं खादामीत्युक्ला तथा कृते सति किमे सुायुवन्धने उत्पतितॆनं धनुषां हृदि निर्भिन्नः स्दीघैरवा पञ्चत्वमं गतः । श्चतेहिं ब्रवीति वक्तैब्धः स्च्वयेन्नित्यमित्चादि । तथा च । यद्ददाति यदश्राति तदेव धनिनेोधनं । चन्ये चतस्य क्रीडन्ति दारैरपि धनैरपि ॥ क्षिच्च । यद्ददाति विशिष्टभ्धेो यच्चाश्राति दिने दिने । तने वितमहं मन्ये सेव्यं कख पि रचसि ॥ यातु किमिदानीमतिक्रान्ताप बष्णॆनन ॥यतः॥ नाभ।प्यमभिवंाक्न्ति नष्टं नेच्छ्रिन्ति श्ा चितं । चापत्खपि न मुह्यन्ति नराःपण्डितबुद्वतः॥ तत्। सखे सर्वदा त्वया सेोत्साहेन भवितथं ॥ यतः॥ शाखाख धीत्थापिभवत्ति मूर्खायलु क्रियावान्पुरुष सविद्वान्। चुचिन्तितश्चैषिधमोतुराणं न माममावॆण क्रेत्धरोगं। অনন্তর প্রথম ক্ষুধাতে এই আম্বাদনরহিত ধনুস্থিত চর্যের ছিল খাই ইহা করিয়া ভাহা করিল। পরে স্নাযুর বন্ধনছিড়ি লে ধনু হৃদয়ে লাগিয়া সে দীর্ঘরব পঞ্চস্থ পাইল । অতএব আমি বলি সঞ্চয় অবশ্য করিবেক কিন্তু অতিশয় সঞ্চয় করিবেক না । তাছা কহিয়াছেন মৃত ব্যক্তির স্ত্রীতে ও ধনে ভে অন্য লোকের ক্রীড়া করে অতএব যাহা দেও ও যাহা খাও সেই ধনবানের ধন অপর বিশিষ্ট পাত্রকে যাহা দেও আর প্রতিদিন যাহা ভোজনকর সেই তোমার ধন আমি
