६३र् ी चितॆापदज्ञः ॥ इति बुखा खघुपतनकोनूते धन्येोसि मन्थर सर्वथा पूाध्यगुणॆस् ि॥ यतः ॥ रुन्तएव स्तं नित्यमापदुइरण चमाः। गजानं पङ्कमङ्गा नो गजाएव घुरन्धराः॥ शूाध्यः क्षएकेीभुवि मानवानंी स्डत्तमः सतपुरुषः सधन्यः । यखार्थिनेावा शरणागतावा नाशाविभङ्काविसुखा' श्रघान्ति ॥ धश्च तदेवन्ते खेच्छ्ाच्ारविइारं कुषॆणाः चन्तुष्टःसुखं निबन्तिषवचिचाङ्गनामा खगः केनापि चासितरुतचरगत्च मिखितस्तत्पश्वादायान्तं ऋगमव लेाक्य भयंसंचिन्थ मन्थरोजलं प्रविडेमूविकष विवरं गतः कार्कापि उड्डीय दृचमारूढरुततेोखघुपतनकैन रुदूरं निरूप्य भयहेतुनै काप्यायातीयाखेचितं पथा नद्वचनादागत्य पुनः सर्वे मिलित्वा तचैवेोपविष्टाः । ইহা শুনিয়া সৰু পতনক কহিতেছে মন্থৰ তুমি ধন তুমি প্রশংসিতগুণ্ডবিশিষ্ট যেহেতুক উত্তম লোকেদের উত্তম লোকই বিপত্তারণযোগ্য ইহাক্তে দৃষ্টান্ত পঙ্কপত্তিত হস্তির হস্তই উদ্ধারকত্তা। পৃথিবীতে মনুষ্যেরদের মধ্যে কেবল সেই প্রতিষ্ঠিত সেই মহৎ সেই সংপুরুষকে ধন্য যাহার নিকটে যাচকেরা এবং শরণাপন্ন লোকেরা নিরাশ হইয়। বিমুখ হইয়ানা যায় । মনস্তুর তাহার এই প্রকারে মাপৰং ইচ্ছাতে মাছার বিহার করত সন্তুষ্ট হইয়া সুখেতে রাস করে পরে এক দিবস চিত্রাঙ্গনামা মৃগ কোন ব্যক্তি
