१३८ a fर्ऋतैरिथर्दुशेः " ते ऊचुः कथमेतत् । हिरखकः कवथति चरित काखकुजविषये वीरसेनेोनाम राजा तच वीरपुर आष्ट्रि नगरे निक्सत्ति तेन तुरङ्गवलेोनाम राजपुचेो भोगपतिः छृतः खच मइाधनस्तरुणः एकदा खनगरं धाम्यन्नतिभैोढयैौवनंखावन्यवर्ती नाम वणिकपुचवधू कालेोकथामास ततः खहग्र्ध गला खाराकुखमति शखाः झते च दूतींषितृबान् ॥ यतः ॥ खल्मार्गेखाव दाले प्रभवति पुरुषखावदेवेन्द्रियाणं खज्जा तावद्दि धचे विनयमपि समालम्बते तावदेव । अनुचापाकृष्ट मुक्ताःचदखपवणता नीखपचाणएते यावल्लोखावतीनंा नइदि परिणता दृष्टिवाणा पेतति। ভৗছাৱা বলিল এ কি প্রকার । হিরণ্যক কহিতেছে । কাৰ্যকুজ দেশে ধীরপুর নাম নগরে বীরসেন নাম এক রাজা থাকেন তিনি ভুঞ্জবল নামে রাজপুণ্ডকে সৰ্ব্বাধ্যক্ষ কৱিলেন সে রাজপুত্ৰ মহাধনী ও খুৰা ! এক দিবস আপন নগর ভ্রমণ করত অত্যন্ত যুৱতী লাবণ্যবতী নামে ৰবিপুপ্ৰস্তুকে দেখিলেন । অনন্তর মাপন আউলি কাতে দিয়া কাৰাকুলচিত্ত হইয় তাহার নিমিত্তে দুর্তী পাঠাইলেন যেহেতুক ভাবৎপয্যন্ত সৎপথ থাকে মর ভীৰুৎপর্যন্ত পুরুষ ইঞ্জিয়েরদের গুভু ইন জারভাবৎ ত্তি লজ্জ থাকে আরী:ভাৰৎপর্যন্ত বিনয় মালম্বন
