२८० ॥ झितिषिद्मंश्चः R सञ्जोक्केनेोक्न सखे बृदि किनेनन्। दलनक चाह कि त्रबोसि मन्दभाग्यः ॥ पश्झ॥ मज्जग्नपि पयेाराबैा खव्धा बषैोबखुबनं न मुञ्चति न चाधते तधा मुग्धाक्षि संभति ॥ यतः॥ एकच राबविश्चावी लघ्नक्षन्यच बान्धबः । किं करोमि क्व गच्कानिपतितेादुःखसागरे ॥ इक्षुङ्गा दीधै निःश्वाखेापविष्टः सञ्जीवकेाबूते मिच तथापि सुविखरं मनेागतमुच्यतं । दमनकः सुनिश्वतमाइ यद्यपि राज विश्वासेो न कथनीयस्तथापि भवानस्मर्दीयप्रत्धयादा गतः मया परलेाकार्थिनावश्यं तव हितमाखेयं शृणु धयंखासीतवेापरि विकृतबुद्वीरहस्युक़वात् सञ्जीवक मेव हत्वा खपरिवार तर्पयामि । * * * সঞ্জীবক কহিল হে সখে বল । দমনক বলিল মন্দভাগ্য আমি কি বলিল দেখ সমুদ্রে মজ্জম করিয়া গপকে অবল ম্বন পাইয়া যেমন ভ্যাগ করিতে পারেন। ধরিতে ও পারেন। সেইরূপ ইদাৰী মাৰি মুগ্ধ হইতেছি যেহেতুক এক প্রকারে রাজার প্রস্তায় নষ্ট হয় অন্যত্র বান্ধব নষ্ট হয় অতএব কি করি কোঁখা যাই দুঃখাবে পত্তিত হইয়াছি ইহা কৰিয়া দীর্ঘ ৰিশ্বাস ফেলিয়া বলিল । সঞ্জীৰক বলিঙেছে তুমি আমার প্রতিজ্ঞ তথাপি হৈ সখে অন্তঃকরণস্থ ভাৰৎ কহ । দমনক
