इंभं ॥ झेिश्वॆश्ः ॥ चन्यच ॥ झञ्झानप्यखतंी याति लिमुखे शुबिश्वरः । थाधाराधेयभावेन गजेन्द्रइव दर्पणे ॥ विभेवतख । यप देशेऽपि, सिद्विः स्ह्यादतिथक्ल नराधिपे । अभिनेाचपट बॆन चषकाः छुखमश्विनॆ । मयॆrह्मं ऋचंतित्। षषिणः कवयन्ति कदाचिदपि वर्षासु दृछेरभावात् ढवार्तागज यूथे यूथपतिमाह नाव केोभ्युपायेऽक्षाकं जीवनाय नोति जुद्दशन्तूनं निमज्जनखानं बयच निमज्जन ख नाभावान्मृतोद्देवि किं कूर्मैः झ यामः तताति राजेानातिदूरं गत्वा निर्कलं★दं दर्शितवान् ततेोदिने ৰু লছম্ভনীৰেজিনাজাহান্থনিমিঘূঞ্জিনা যুদ্ধ शशकाः खनन्तरं शिलीमुखानाम शशकश्चिन्तयामास चनेन गजयूवेन पिपासाकुलितेन प्रत्यइमचागन्तथं। অপর আশ্রয়াশ্ৰিত্ত ਸਥਿ ছন্তিশ্রেষ্ঠ ও যে রূপ দপ৭েতে ক্ষুদ্রতাকে পায় এইরুপ ওবান মহালোক ও ক্ষুত্ৰেৰ আশ্রয়েভে তুচ্ছভাকে পায় । বিশেষভ অতি সমর্থ রাজাতে ছলোক্তিতে ও কাৰ্য্য সম্পন্ন হয় কেননা শশকের চন্দ্রসম্বন্ধি ছলেক্তিৰাল থেকে আছে। মাৰি কহিলাৰ একি প্রকার পরিক্ষা কছিল । কোন পৰয় ৰষাকালে অৱ বৃষ্টি হেতুক কৃষ্ণাতুৰ গধুৰ মুখপত্তিকে কহিল হে প্ৰভু খামারদিগের জীবনের নিমিত্তে কি উপায় ক্ষুদ্র জন্তুৱদি cअ ब बछल्लम इन मांझे ख्धांबद्र! ख्ष६ नोंझन्न ग्रृोंcम्द्र ख्रश्छfय
