३३० ॥ दृितोपदेशः ॥ आराबूने तव किमेवं रुंहभूमीरचकारः वश्वकबबदन. २ बर्बरक्ािम्बखिं पृषु। पुरुषाखषि याभ्रेोक्ता दृष्टाया । क्रेाधचचुषा सुप्रसन्नमुखो भर्जुः सानारी धर्मभागिनी। थपरञ्च ॥ नयरखेोवनखेावा पापेोवा यदि वा शुचिः । यास्रं क्षिीणं श्रियेणाभिश्च f ताश्त्रं लेोकामच्हाद्याः ॥, अंयच॥ भर्त्तं हि परमं नाब्धीभूषणं भूषणैर्विना । एषा विरहिता तेन शोभनापि न शाभना॥ल्वं जारः यायमति मैंनेोलैंख्धात् पुष्यताम्बूखसदृश कदाचित्सेबसेकरा चिन्न मेथमे च सच खामी मं विक्रेतु देवेभ्धे मान्नले भवॆपि दातुमीश्वरः किं बङ्गना तस्निन् जीवति जीषामि तब्झर्ष् चानुमरणं करिष्यामि इति प्रतिज्ञा वनैते ॥ জার কছিভেছে তোমাৱ কি এই প্রকার স্নেহস্থান রথকার ৰন্ধকী বলিঙ্গ অরে বর্বর কি বলিভেছিম শুন স্বাধিকর্তৃক যে স্ত্রী নিষ্ঠুরবাক্য ও কথিত হয় ও কোপচকুতে দৃষ্ট হয় লে সুপ্ৰসন্নমুখী স্ত্রী ভৰ্ত্তার ধর্মভাগিনী হয়। অপর নগরস্থই ৰা হউক বনস্থই বা হউক অপৰিৱই ৰ হউক পবিত্রই বা হউক স্বীষি যে স্ত্রীলোকেরদিগের প্রিয় ছয় সেই স্ত্রীলোকের দ্বিগের উত্তম স্বৰ্গ হয় । অপর নারী জনের অলঙ্কারব্যভিরে কে ও ধর্ম উত্তম মলঙ্কার ভস্থ কতৃক বিরতি যে নারী
