३एँ ६ ॥ च्छ्तिा पदॆश्ः ।a इत्यालेोच्य तूष्णींखितःचवराजा बट्टाञ्जखिराइ तात चक्ययं समापराधः द्रद्ानी यथावfक्षटिवख्लखहितं श्रत्याष्टत्घ विब्ध्याचलं गच्छामि तचेापदिश द्यभ्रः खगतं चिन्तयति क्रियतामच प्रतीकारः । यतः ॥ देवतासु गुरै गेाषु राजसु त्राद्मणेषु च । नियन्तद्यः सदा केापवालष्टद्वानुरेषु च ॥ मन्त्री प्रहस्य बूते देव मा भेर्षीः स्साश्वस्ि चि.शृणु ट व । মল্লিা भिङ्गसन्धाने भिषजं सन्निपातके। कग्र्मख् िश्रेच्यते प्रज्ञासुस्थे कावी न पण्डितः ॥ चपरच ॥ चारभन्तेऽख्यमॆ वाज्ञाः कस्रं चयाभवन्ति च । मच्ह्रारम्भाः कृतधियंस्तिष्ठन्ति च निरतः। कुलाः ॥ तदच भवत्प्रतापादेव दुर्गभङना कीर्तिप्रती असहितं त्वामचिरेण कालेन विन्ध्याचलं नेष्यामि ॥ שידי ইহা আলোচনা করিয়া চুপ করিয়া থাকিল। মনস্তুর রাজা কৃতাঞ্জলি হইয়া কছিলেন হে পিতঃ মামার এই অপরাধ আছে সম্প্রতি অবশিষ্ট সৈন্যের সহিত ফিরিয়া বিন্ধ্য পৰ্ব্বতে যে রূপে যাই ভাছাত্তে উপদেশ কর । গুগু অন্তঃ করণে চিন্ত7 করিতে লাগিল ইহাতে প্রতীকার করে যে হেতুক দেবভাতে গুরুতে গরুদ্ধে রাজাভে ব্রাহ্মণেতে বাল কেভে মাতৃরেস্তে কদাচ ক্রোধ কৰ্ত্তব্য নয় । মন্ত্রী হাসিয়া কহিতেছে হে মহারাজ ভয় করি ও না আশ্বাসিত হইয়া শুন মন্ত্রিরদিগের ভিন্ন সন্ধানেতে বৈদ্যেরদিগের সন্নিপাত্তেতে
