४६२ । चिंतॆ॥पदॆशः । यद्देवमॆघवर्णलचचिरमुषितःसवेत्तिकिंसन्धेयगुणयुक्तेः हिरखणर्मनबेति ततॆांसैी राज्ञा समाझय पृथ्वाय लकीदृष्ाले ह्रिरखगभंचक्रवाक्ामन्तुंी वा कीदृशः । बायसउवाच टेव हिरण्यगर्भाराजा युधिष्ठिरसमेाम इाश्यः चक्रवाकसुमॆामन्तूी न क्ाप्यबलेोक्यते॥ राजाड् यद्येवं तदा कथमसै बयी वञ्चिनः । विइख मेघवर्णः श्राह देव ॥ विश्वास प्रतिपद्राना वञ्चने का विदग्घता । चङ्कमारुच सुनं च् िचत्वा किन्नाम पैरुिषं । शृणुदूव नॆन मन्तुिणइं प्रथमदशेनएव ज्ञातः किन्तु मधश्रद्धा सैा राजा तेन मया विप्रलब्धः ॥ तथा चेाज्ञां ॥ चात्मैो पस्येन येोवेत्ति दुऊर्जनं सत्यवादिनं । स तथा वच्चयते धूर्ते ब्राचूह्मणभ्क्वागलेrयथा ॥ * * * * যে হে নপতে মেঘবৰ্ণ সে স্থানে বহুকাল বসতি করিয়াছে সে জানে হিরণ্যগৰ্ভ সম্বে য় গুণশীল বটে কি না । ভদন স্তর রাজা আহ্বান করিয়া জি জ্ঞাসা করিলেন ও হে কৰ্ণক ঐ হিরণ্যগৰ্ভ রাজা কিরূপ আর চক্ৰবাক মন্ত্রীই বা কাশ। কাক বলিল হে মহারাজ রাজা হিরণ্যগৰ্ভ যুধিষ্ঠির তুল্য মহাশয় ও চক্রবাকের ন্যায় মমাজ্যকুয়াপি দৃষ্ট নয় রাজা কহিলেন যদ্যপি এতাদৃশ তবে কি প্রকারে ইনি বঞ্চিত হইলেন মেঘ বর্ণ হাস্য করিয়া কহিল হে নৃপভে বিশ্বাস প্রাপ্ত লোকের বঞ্চনাতে পুরুষাৰ্থ কি ক্রোড়েভে মারোহণ করিয়া থাকে
