8ーマ ॥ झिताधट्चः ॥ सुकृतान्यपि कस्मँाणि राजभिः खगरादिभिः।। षथ ता न्यब कस्मेणि ते चfपि प्रखयं गताः॥खचिन्त्य सुचिन्त्य तमुग्रदण्डं ऋद्ध्ट मनुष्यस्व विचचणस्य । वर्षाम्बुसिन्ना द्दव चमबन्धाः स्व्वै प्रयत्नाः शिथिलीभवन्ति ॥ यामेव राचिं प्रथमामुपैति गर्भे निवासी नरवीरलेाकः । ततः घश्चत्यस्खलित श्रयासः स प्रत्यर्चु चायुसमीपमेति॥ चतः श्वंस्रारं विचारय शाकेोऽयमज्ञानंख्यप्रपञ्च॥पश्यचञ्ज्ञानं कारणं न स्वiद्दियोगे यदि कारणं । शाके दिनेषु गच्छ् त्सु वर्द्वतामपयाति किं ॥ तदचाह्मानमनुसन्धेहि शाक चश्वे परिच्छुर्॥ यतः \ चकाएड्पातञ्जातानांसरुवाणं । ममर्मभेदिनं । गाढशॆाकप्रश्ह्ारणमचिन्तैव महैषधीः॥ ततस्तद्वचनं निशम्य प्रबुद्वइव कैrण्डिन्यउत्थायाब्रवीत्। সগর প্রভতি রাজার সুরুত্ত কৰ্ম্ম করিয়াছিলেন অনস্তর সেই সকল ক্রিয়া এবং সেই সকল রাজার ও বিনাশ পাইয়াছেন । বৃষ্টির জলেণ্ডে মাদ্র হইয়া চৰ্ম্ম বন্ধন যদ্রপ শিথিল হয় তদ্রুপ সেই উগ্ৰদণ্ড যমকে স্মরণ করিয়া সাধু লোকেৱদের প্রয়াস সকল শিথিল হয় উত্তমলোক গৰ্ত্তেতে বাস করিয়া প্রথম রাত্রিতে যে দুঃখ পায় সেই অবধি ঐ লোক আয়াসশালী হইয়া প্রতিদিন মৃত্যুতুল্য দুঃখ সহ্যকরে অতএব সংসার বিবেচনা কর এই শোক অজ্ঞানের কায । ছেৰ মজ্ঞান যদি শোকের হেতু না হয় বিচ্ছেদই কারণ ছয়
