કર્ષ૦ ॥हितेापटशः ॥ यतेजितस्तावट्यमस्माभिरुततीयद्यस्मत्सेवया वस्ति। तदारुतं नोचेद्विद्य ह्यतं । चचान्तरे जम्बुद्वीपादागत्य शुकेनेाज्ञतं देवसिंहलद्दीपख सारमेा राजा संप्रति जम्बु द्वीपमाक्रम्धावतिष्ठतेोराजा ससन्भ्रमं बूते किं किं । शुकः पूर्व्वोक्तं कथयति चभ्रः खागतमुवोच साधुरे चक्रवाक मन्तुिन सर्वज्ञ साधु साधु । राजा सकेापमाइ आर्खा तावदयं गत्वा तमेव समूलमुन्मूलयामि । दूरदर्शी विंह स्याहान शरन्मेघवत काय्र्घ दृथैव घनगर्जितं । परस्यार्थ मनर्थब्बा प्रकाशयति नेा महान ॥ चपरच । एकदा न विग्रह्णीयात् वङ्गचाजातिघातिनः। स्ट्र्पेप्युरगः कीटे वैज्ञभिर्नाश्यते ध्रुवं॥ देव किमिति विना सन्धानं गमन मस्ति यतस्तद्ास्मत्पश्चात् श्रर्क्ापेtऽनेन कत्त यः ॥ ५ যেহেতুক আমরা উহাকে জয় করিয়াছি সেই হেতুক যদ্যপি মামাদের অনুগত হইয়া বসতি করে তবে থাঙ্গক নতুবা যুদ্ধ করুক। ইতোমধ্যে জধূদ্বীপ হইতে আসিয়া শুক কহিল হে রাজাধিরাজ সিংহলদ্বীপের সারস রাও সম্প্র তি জম্বুদ্বীপকে আক্রমণ করিয়া আছে । রাজা ব্যস্ত হইয়া বলিতেছে কি কি শুক পুনৰ্ব্বার ভাহা কহিতেছে । গুধু অন্তঃকরণে কহিতেছেন সাপুরে চক্রবাক অমাত্য সৰ্ব্বজ্ঞ সাধু । নৃপতি সরোষ হইয়া কহিলেন এই হিরণ্যগৰ্ভ থাকুক সম্পতি যাইয়। তাছারেই মূলের সহিত উগুলন করি। দূরদর্শী হাস্য করিয়া কহিলেন শরৎকালীন মেঞ্চে
