३8 ॥ छ्तेिशपट्श्ः ॥ यतः ।। सुजीर्णेमन्नं सुबिचच्णः सुतः सुश्ास्तिा त्वी नृपतिः सुसेवितः । सुचिन्त्य चाक्तं सुविचार्य्ये यत्क्रुतंसु दीधैकालेपि न याति विक्रियंी ॥ एतद्वचनं श्रुत्वा कश्चित् कपातः सदर्पमाह था किमेवमुच्यते । वृद्वस्व वचनंग्राह्य नापत्काले झुपखिते । सर्वचैवं विचारेण भेाजनेप्य प्रव तैते ॥यतः । शङ्कताभिः स्व्वेमाक्रान्तमन्नं पानञ्च भूतले । प्रवृत्तिः कुच कर्त्तया जीवितयं कथं नु वा ॥ तथाचेोक्तं । ईषौं घ्टणी त्वस्न्तुष्टः क्रोधनेनित्यशङ्कितः । परभाग्या पजीवीच षडेते दुःखभागिनः॥ एतच्छ्त्वा सर्वे कपाता रत्नवापविष्टा: । यत: सुसङ्घान्द्यपि प्रणास्राणि धारयन्तेा वङ्गश्रुताः।छेत्तारःसंश्यानाश्वझिष्यन्तॆखॆाभमेदृिताः॥ যেহেতুক বিলক্ষণ জীর্ণ অল্প ও উত্তম পণ্ডিত পুত্র ও অতি শয় ੀਵੂ। স্ত্রী ও সুসেবিত রাজ ও বিলক্ষণ বিচার করিয়া যাহ কর জায় ইহারা বহুকালেতেও বিকার পায় না । এ কথা শুনিয়া কোন কপোত দপ করিয়া কহিল আঃ একি কহিভেছ ৷ আপংকাল উপস্থিত হইলে বৃদ্ধলোকের বাক্য গ্রাহ্য হয় আর অন্যত্রও বিচারক্রমে গ্রাহ্য হয় কিন্তু ভোজন বিষয়ে গ্রাহ্য নয়। যেহেতুক পৃথিবীমণ্ডলে সকল অন্ন ও জল্লাদি আশরাদ্বারা ব্যাপ্ত আছে তাহাতে কোথা প্রবৃত্তি কৰ্ত্তব্য কি প্রকারে বা জীবন ধারণ কন্তব্য । সেই প্রকার
