५ ९२ । हृितपिट्झः ॥ सर्वज्ञेनूतू एवमलु ततॆाराजइंसन राज्ञा बरुवा लङ्कारोपहारैः समनुंदूरदर्शी पूजितः प्रडच्मनच क्रवाक् च इंीत्वा राज्ञ्याः श्मियरस्य सन्निधानं गतः तच चिचवर्षेन राज्ञा सर्वशेोद्यभ्रवचनाइज़मानदानपुरः रुरं सुग्भाषितः तथाविधं सुन्धिं खीकृत्य राजहंससमीपं अखापितः। दूरदर्शी नूने देव सिद्दनःसमीच्चितमिदानीं खख्यानर्मव विब्ध्याचलं यादृत्य प्रतिशस्यती। चथ सचें खस्थानं प्राप्य मनोभिलषितं फलं प्राप्नुवन्निति । विष्णु शगर्भणेन चपरं किं कथयामि कथ्यतं । राजपुचा ऊचु तव प्रसादाद्राज्यद्यवच्ाराङ्गं झातं ततः सुखिने भूता बयं। विष्णुशर्मेोवाच यद्यप्येवं तथापि चपरमपीदमसु। সৰ্ব্বজ্ঞ বলিলেস এই হউক তদনন্তর রাজা রাজহংসকত্ত্বক বসনা ভরণোপচারদ্বারা ঐ দূরদর্শ অমাত্য সম্মানিত হইয়। প্রফুল্লান্তঃকরণ হইয়া চক্রবাককে লইয়া ময় রাজের সমীপে গেলেন সে স্থানে রাজাধিরাজ চিত্ৰৰণ গুপ্ত, বাক্য প্রযুক্ত অনেক দান সম্মান পূর্বক সৰ্ব্বজ্ঞকে সম্ভাধা করিয়া সেই প্রকার সন্ধি স্বীকার করিয়া বাজহsস সন্নিধানে প্রেরণ করি লেন। দুরদর্শ কহিতেছে হে মহারাজাধি বা এখন মা রদের অভিলাষিক্ত সম্পূণ হইল নিজ স্থানৰিক্ষ্যপৰ্ব্বতেই ফিরিয়া চল । অনস্তর সকলে আপন২ স্থানে গিয়। মনে বাঞ্ছিত ফল পাইলেন। বিষ্ণুশৰ্ম কহিলেন আরকি কহিব
