পাতা:কাদম্বরী (হরিদাস সিদ্ধান্তবাগীশ).pdf/৫৯৬

উইকিসংকলন থেকে
এই পাতাটির মুদ্রণ সংশোধন করা প্রয়োজন।

कथायाँ केय रकेण सह तरखिकाया प्रागमनम् । Mêlê. कुवता, (घ) कनकपट्ट पृथ्-लखाटेन, अलि कुल नौख सरल-शिरसिजैन, अग्राम्याछातिना, राजकुल सम्प्रर्वा चतुरेण, गन्धवदारकेण कैयूरकनान्ञानुगम्यमाना प्रत्यूषस्य व प्रादुरासीत् (ड) । श्रागत्य च कोऽयमित्यपजातकुतूहला चन्द्रापीड़ सुचिरमालोक्य (१) महाशब्लताया समीपमुपसृत्य छातप्रणामा सविनय मुपाविशत् (च) । घनन्तरचातिदूरानतनोत्तमाङ्गं न प्रणम्य केयूरकोऽपि महाख तादृष्टिनिखष्ट नातिसमीपवर्ति शिलातल भेजे (छ) । समुपविष्टश्व (२) तमदृष्टपूर्वामध छात कुसुमायुधमुपहसितसुरासुरगन्धवविद्याधररुप रुपातिशय चन्द्रापीडस्य दृष्ट्वा विस्मयमापदं (ज) । भावेन सद्धर तथा धवखपदस्य वार वारमुपादानादनवैौक्कतत्वदोष स च खभावधवखस्य लोचनयुगखख प्रमया दिगन्तराणि स्ज़िस्पतंव इति पाठ न समाधेय । (ड) कनकेति । कनकपट्टवत् खण फलकवत् पृथु, विस्त त ललाट यस्य तेन । अलिकुलवत् भ्रमरसमू वत् नौला क्वणा शिरसिजा केशा यस्य तेन । अत्र लुप्तीपमालडार । अयाम्या नागरौया भद्रोचिता प्राकृतिय स्य तेन । तथा राजकुले गन्धव राजव ठया सम्पक रण सव दावख्यानसम्बन्धन चतुरस्तन नानाविधजन नानाविधाखाप काय्र्याचरणादिति भाव । प्रादुरासौदुपस्थिताऽभवत् । (च) थागत्य ति । भयमपूव पुरुष क इत्युपजात कुतूहल यस्या सा तरलिकेति शेष । (ख) अनेति । थतिदूरानतेन अत्यन्तावनतेन उत्तमाङ्गन मस्तकेन । प्रणग्य महाश्वतामित्यर्थ । मच्चा श्व तथा दृष्टया दृष्टिभङ्गपा निसृष्टम् अपि त निनिद्दि टमित्यथ शिखातख भजे आशिश्वाय तत्रोपविवेशत्यथ । (ज) समुपेति । समुपविष्टश्व केय रक । भध छत पराजित कुसुमायुध कन्दपाँ येन तम् तथा उपइसि खापेचयात्रय नत्वादुपहाम्यर्ता नौत सुरासुरगन्धव विद्याधराण रुप वैन तम् कपातिशय सौन्दथ्र्यातिरैकम् । যে সে যেন শ্বে তাৎপলসমূহ বর্ষণ করিতে ছ এবং দিনটাকে যেন শ্বেতপদ্মময় করিতেছে (ঙ) তাহাব ললাটদেশ স্বর্ণফলকের স্থায় বিস্তৃত ছিল কেশকলাপ ভ্রমরসমূহেব ন্যায় কৃষ্ণবর্ণ ও সরল ছিল এব আকৃতিটাও ভদ্রলোকে ব মতনই ছিল , আব সে রাজবাটীতে বাস করায় বেশ চতুর ছিল। (চ) আসিয়া চন্দ্রপীড় ক দেখিয়া তরলিকার ইনি কে ? এইরূপ কৌতুহল জন্মিল , তাই সে হুকাল পর্যন্ত চন্দ্রপীড়কে দেখিয়া মহাশ্বেতাব নিকটে যাইয় তাহাকে সবিনয়ে নমস্কার কবিয়া উপবে ন করিল। (ছ) তাহার পর কেযুদ্রক ও অত্যন্ত অবনত মস্তকে ম শ্বেতাকে প্রণাম করিল পরে মহাশ্বেতা তাহার বসিবার জন্ত অনতিনিকটবর্তী একথা প্রস্তরখণ্ডকে নয় ভঙ্গীৰার। নির্দিষ্ট কবির দিল , কেযুবক তাহার উপরে উপবে ন কবিল। (জ) কেযুবক উপবেশন করিয়৷ চন্দ্রাপীড়ের সেই অলৌকিক সৌন্দর্ঘ্য দেখিয়া বিস্ময়াপন্ন হইল , কারণ, সেরূপ সৌন্দর্ধ্য (१) चवलोक्य । (२) उपविष्टश्च ।