পাতা:ত্রিপুরার স্মৃতি.djvu/১১০

উইকিসংকলন থেকে
এই পাতাটির মুদ্রণ সংশোধন করা হয়েছে, কিন্তু বৈধকরণ করা হয়নি।



পরিশিষ্ট

ঔরঙ্গজেব কর্ত্তৃক গোবিন্দ মাণিক্যের
নিকট লিখিত পত্রের প্রতিলিপি

بفضله تعالی



 عديم‌المثال جوهر ذاتی اقبال و سلطنت پناهی بیشم سمرو بیجي مها مهودي پنج سري جُکت مهاراجه گوبِند مانِک بہادر سلام‌الله تعالی

 ما بدولت را به تحقیق رسیده است که دشمن مورثیم شجاع بصورت پنهاني بدارالسلطنت آن مملکت پناهي سکونت می‌ورزد چونکه بزرگان قدیم ایشان از سر صدق حوصله با بزرگوارانم الفت تمام و محبت ما لا کلام داشته به یگانگی و یکجهتي دارالسلطنت و فرمان روائي میداده‌اند چنانچه بسابق ایام نیز قوم افاغنه که از ضرب شمشیر بزرگانم گریخته در آنسو هنگامه آرا بردند بزرگان آن سلطنت پناه از وفور اتحاد و کمال ارتباط آن شوربختان را از جانب شرق بنگاله باز بآنسو گریزانیدند و تفرقه تمام بحال‌شان افگندند پس درینولا مترصدم که مطابق نوشته ما بدولت دشمن مذکورم را گرفتار نموده فوراً باین جانب روانه فرمایند و اگر اقتضائی رضاي آرم سلطنت پناه باشد ما سپهسالارم بمقام مونگیر مقیم و منتظر دارم بعد گرفتارش ما به سپهسالارم بهزم و هوشیاري تمام رسانیده ما بدولت را ممنون سازند که سلسله محبت بضابطه قدیم مستحکم ماند وگرنه یقین کلی است که در صورت بودن آن ناعاقبت اندیش بانسو خرخشه و تفرقهٔ بمملکت ایشان راه یابد ما بدولت را یقین کمال است که بموجب نوشته سابق بکار مذکوره کار فرمان شده باشند

ত্রিপুরার স্মৃতি