స్ట్రికాణస్య o i 3 ጅ 鑫 কল। জাৰ খায় জাহান কিছু গোপন রাখিবা এাল चच्च बन्छप्रजाशग्रु षषकदेश णिनि कमिश्न. भएँ । কাৰম দিল, “তোমায় পারে মাথা খুড়ছি পিসিম, हन करा न ! बॉन-नडब किङ्ग कि षाकृदङ cशहब ना ?” निजिघां ॐक चटब बनिटजन, “कि चांशांब्र मबांहदद्भ ८बौ-¢न, छ* चांबांब्र बांम-नबब । चांषि बाण चांष८* cथएइ ऍऋणांज करव्र शिन काँहैोहे । नयाँ छैोक नृचल । তা সৰ ডে ড়েমুষে খেয়ে জাৰায় বলে মানসন্ত্ৰম ! নৰাৰেয় ৰেটা জাৰায় বলে, লুচি খাৰ। চাল বিনে জাজ शकि छफरव ना cष cब्र शङछांनी ! शूछि षावि कि, তোয় বাৰা ৰে একমাসে একটা পয়সা ঠেকাতে পারেনি, जब cष uहे बूझेौब्र पाफ क्टिन फ्रणाइ ” মেজ কে জায় শুনিতে পায়ে না। রান্নাঘরের দরজাট। ভেজাইয়া ধীরে ধীরে নিজের ঘরে চলিয়া গেল । কিন্তু সেখানে গিয়াও নিস্তার নাই । পিসিমার কণ্ঠস্বয় ও খোকার কারা সেখানেও সমান পৌছায়। মেজ ৰে উঠিয়া পড়িল এবং কিয়ৎক্ষণ বাদে কাননদের इब्रजांइ जिब्रों छांकिण, “निनिभां * পিসিমা ৰিশ্নয়ে নিৰ্বাক হইয় তাহার দিকে তাকাইয়৷ রছিলেন। তাছার মুখে কথা সরিল না। হাতের খালাটা चानांदेडा शिञ्च cधब cदो बलिण, “चाब्र-भांप्न ७कशिन ছু-কুনকে ঢাল খায় করেছিলাম তাই দিতে এলাম।” খালার উপরকার চাল কিন্তু ভূ-কুনকের কিছু বেশী ৰলিয়াই মনে হইল এবং তাহার সহিত জঙ্কান্ত ষে-লমন্ত विनिषशष्य ८षर्षl cशंण cग७णां७ गच्छबज्ठ: श्रीब्र बङ्गब्र1 इव नांदे । পিলিম বিমূঢ় হইয়া তেমনি ৰসিয়া রছিলেন। শুধু कांनन निनियांच्च बि८क किञ्चिबा बनिल, “षांद्र फ चांभब्रा क३ क्टेिनि, निनिया ? छ झांज्र निtणe चायब्रॉ कोण ¢कब्र६ निवॆ न !” ७वांब्र निनिघांच्च छबक छाँडिन ७थ९ चांज कांनtनब्र न्भ अक्णचtबग्न cकांन ॐ९णांश् खैशिांब्र cदषों cनंण नl । “षांक ८बौष, cजायाइ चक गाeभू¥ि कब्रr७ छ cफ* ভাকেনি ৷” “बांe यां नोe” बलिब्रा लिबि निटखरे नांबार हांछ बॉफ़ॉरेंबा थांजाँकै नाबाहेब जहेरनम ॥ o 臺 चटनक ब्रांप्ऊ नकण कांज नॉर्डिंब्रl cधब cबी परत्र इकिद्रा नद्रब दिन । विधूङ्गयन चषाक श्रेब्रा विजाना कब्रिण,' “cडायाब्र श८ठ कि ?” মেজ বেী সংক্ষেপে বলিল, “কিছু না ! স্নায়াঘৱেন্ধ তালা ।” বিধুভুষণ অবাক হইয়া জিজ্ঞাসা করিল, “তালা দিয়ে এলে না ?” মেজ বেী অকারণে রাগিয়া উঠিয়া বলিল, “জানি না বাপু দেখছ ত দিয়ে আসিনি।” उठांशांब्र श्रृंब्र निरछग्न भरनई श्रज-ग्रंछ कब्रिड्रा वणिज, “ঢের ঢের মেয়ে দেখেছি বাপু, এমন নচ্ছার মেয়ে হয় জানতাম না। জেমাকে এদিকে মাটিতে পা পড়ে না, অথচ চুরি করতে ৰাখে না।” এসব অসংলগ্ন কথার কোন অর্থ খুজিয়া না পাইয়৷ বিধুভূষণ জিজ্ঞাস্থ ভাবে তাহার দিকে চাহিয়া রহিল। মেজ বেী তাহার সামনে জাসিয়া হাত নাড়িয়া বলিল, “কি করব বল ? সামনা-সামনি দিতে গেলে ত নেবেন না। নবাবের বেটীয় যে তাতে মান স্বায় । তা ব’লে ওই দুধের ছেলেটা উপোস করে মরৰে ।” विपूङ्गबन थानिक हूण कब्रिब पाकिब बेब९ शनिब षणिण, “ठfझ'tज यांग्नि बघण चाब्र बब्रकांग्र ८ब्रहे ”ि cमछ cदो ऐक्रचtब्र बनिज, “बङ्गकांब्र ८नहे कि ब्रकब ! অমল ঠাকুরপোয় একটা চাকরি ছোৰু না, তারপর এই ছোটলোকদের সঙ্গে আমি আর একদিনও খাৰুৰ ভেবেছ ।”
