象〉bア বাহু উত্তোলন করিয়া সকলকে বলিলেন “ভাই এই সময় গাও জয় জগদীশ হরে !” ” তখন সেই শসহস্ৰ সস্তান uक कté ननैौ .कॉमन श्रांकां* @डिश्वमिङ 'स्छब्रा, cउार”ङ्ग भश छूवाहेब्र দিয়া সহস্ৰ সহস্ৰ বাহু উত্তোলন করিয়া গায়িল, “জয় জয় জগদীশ হরে dझन्नझ्निरुइमि५८न कठनम्ननि कम्ल२iध्नु९-' এমন সময়ে সেই ইংরেজের গোলtবৃষ্টি আসিয়া কাননমধ্যে সস্তান সম্প্রদারের উপয় পড়িতে লাগিল । কেহ शंiब्रिएड श्रृंग्निष्ठ झिज्ञभरछक, छ्ग्नि वांश्, ছিন্ন-হৃৎ হইয়া মাটীতে পড়িল, তথাপি ८करु शैौउ वझ कब्रिल नां, नकाल গায়িতে লাগিল “জয় জগদীশ হয়ে” 'গীত সমাপ্ত হইলে সকলেই একেবারে मिखख इदैन । cनई निविज्र कांनन, সেই নদীসৈকত, সেই অনন্ত বিজন uncरूरुttन्न श्रृंड़ौद्र नैौ ब्रह्य निबिडे झहेटा, ८क दल हे९८ङ्गtछब्र ८महे अङि उग्नानक काभाप्नङ्ग क्वनि अन्न मूङ्गल्याउ cभाब्राब्र जमtदङ उमाल्लग्न ३ुन ७ श्रृंशक्षतनेि । তখন সত্যানন্দ সেই গভীর নিস্তব্ধ মধ্যে অতি উচ্চৈঃস্বরে বলিলেন “জগनैौभं इङ्गि ८ङांभांक्षेित्रांएक इन्iां कब्रिटरुन s्रं श्लभश्च cङtश्रध्र। जै[ब्रिंह्णt$ हिब्रcठां* कठनूद्र ?” छै*ीव्र एहैtऊ uकछन यनिल “७ई कमएनब्र अछि मिको ७कश्वानl Cइछ्रे भ{# श्रृंग्नि मांब ।” • बन्न प्रश्रीङ्ग" ו שet\ ) সত্যনঙ্গ বলিল “কে তুমি ?” खे•ङ्ग इहेरउ ७ख्त्व कृहेण “अामि নবীনানন্দ ।” § তখন সত্যানুল বলিলেন “তোমর দশসহস্ৰ সন্তান মাছ, তোমাদেরই জয় হইবে, তেfপ কাড়িয়া লও।” তখন অগ্রरुरुंौं अश्वां८ब्रांशै छौदांनमा बनिल ‘अ|हेम ।” সেই দশসহস্ৰ সন্তান-অখ ও পদাতি, অতিবেগে, জীবানদের অমুবৰ্ত্তী হইল। পদাতির স্কন্ধে বন্দুক, কটীতে তরবাবি, হস্তে বল্লম । কfনন হইতে নিকুস্তি হইবা মাত্র, সেই অজস্র গোলাবৃষ্টি পড়িয় তাহাদিগকে ছিন্ন ভিন্ন করিতে লাগিল। বহুতর সস্তান বিনা यूकहे थ॥१ङrांशं कब्रिब छूभिभान्नैौ इहेल। একজন জীবানন্দকে বলিল “জীবানন, অনর্থক প্রাণিহত্যায় কাজ কি ৷” खोक्नमा फिब्रिम्रो कोश्झिl cणथिटा छदांनन-लौयांनन्छ छैद्धब्र कब्रिग “क्ि করিতে বল ।” छरु । क्tनग्न छिउन्न भंकिब्र! ठूष्क्रम्न আশ্রয় হইতে আপনাদিগের প্রাণ রক্ষা করি—তোপের মুখে পরিষ্কার মাঠে विना cऊां८- ७ नखान टेगना ७क न७ টোকবে না ; কিন্তু ঝোপের ভিতর ९किब्र अप्नरुक्र१ दूरू कब्र यारे८७ পরিবে ।” बीच । फूनि गडा कथा बनिग्रह किड थफू आज कब्रिब्रांरश्न ८७ा”
