8Woo बैक्लकडांक्मांडूकथ् । ग ॐवiक् श्]ः । गं श् िभt१ बेिट्षtश्छ्रैশচক্ৰে যদেণ্ডকুতরামবেদিৰং । চিরাত্তদন্তে পুনরাপ্তচেতনপশুং যদেন্তং শৃণুঠ ব্ৰবীমি ব: ॥২৭ न ब्रांषि कांtएमांछिप्रद्ध: ॐ कृशः श्रांश् । (ह जशा ! ग टैक्नुद: बार पिानाश्ब्रम् DE CBB BDD DDD D BBDD DBD BK DDBD BBS BBBBBBS অহং যং অপশুং তৎএতং শৃণুত বো যুন্মান ব্ৰবীমি ॥২৭৷৷ অনস্তর সেই রাধিকারূপে স্থিরীকৃত শ্ৰীকৃষ্ণ যেন কত বিমর্শ ভাবে কহিলেন—“সখীগণ ! সেই শ্ৰীকৃষ্ণ প্রথমে মন্ত্রপাঠ করিয়া আমার চৈতন্ত হরণ করিলে আমি সহসা মূৰ্ছিত হইয়া পড়ি, তখন তিনি কি করিয়াছিলেন, তাহ। আমি কিছুই জানি না। বহুক্ষণ SSAS SSAS SSAS SSAS SSAS SSAS SSAS SSAS سمبے۔-- - একদা শ্ৰীকৃষ্ণ মণি-ভিত্তিতে প্রতিবিম্বিত স্বীয় মাধুর্য্য দেখিয়৷ সৰিন্থয়ে बजिब्रांtछ्न-- “অপরিকলিতপূৰ্ব্ব কশ্চৎকারকারী फूबठि मम शबौब्राप्नव गांधूर्यीशूद्रः । জয়মহমপি হস্ত প্রেক্ষা যং লুব্ধ চেতা: ( পরম্ভসমুপভোক্তং কাময়ে রাধিকেব।” ললিত মাধৰ ॥৮৩২ आश ! थै cष अमृtभूर्ल अडौष थनिर्सsनौब भायाब sष९काव बांधूर्वाब्रानि यूब्रिऊ श्हेद्वारख् । खेश गर्नम कब्रिव्र वॉर्षिकांद्र छात्र लूकठिtख ७ खे९शक गह कt८ब्र डैनं८छां न कब्रेि८ठ श्रांभtन्न अठिणांय इहे८ठ८छ् /* अ७ १३-- “কৃষ্ণ মাধুর্বের এক স্বাভাবিক বল । झश् चiतःि बङ्ग नांनिौ हिब्र:न 5श्*ण ॥ ॐव८१ लनtन अॉकर्ष८ब्र जल भन ! ञांनंना चांदांक्रिड करग्न झरनक बडन ॥” वैकब्रिडांवृफ ।
