পাতা:শ্রীশ্রীচৈতন্যভাগবত - বৃন্দাবন দাস ঠাকুর .pdf/৫৭১

উইকিসংকলন থেকে
এই পাতাটির মুদ্রণ সংশোধন করা প্রয়োজন।

भक्षाश्७-ख्ञभ ख्ञक्षां মন্দির-যবানী যদি নিত্যানন্দ ধরে। জাতি-প্ৰাণ-ধন যদি মোর নাশ করে ॥১৫৷৷ তথাপি মোছার চিত্তে নাহিব অন্যথা । সত্য সত্য তোমারে কহিলু। এই কথা।” ১৬৷৷ এরূপভাবে বিপৰীত উক্তি-দ্বাৰা পৰীক্ষা কবা তোমাব কৰ্ত্তব্য নহে ॥” ৬-১৪ ৷৷ অবধূত-দেহ সংস্কাববাহিতো জডোহবধূ তঃ (-বল্লা শু:), অবধূতঃ নিরস্তঃ শিশ্নোদবপবাভিমতো যস্য স; (—সিদ্ধান্তপ্ৰদীপ: ), যে বিলতঘ্যাশ্রমান বর্ণনা আত্মন্তেব্য স্থিত: পুমান। অতিবর্ণাশ্ৰমী যোগী অবধূত: স উচ্যতে৷ ‘অ’ক্ষবত্বাব্দ “ব’বেণ্যস্থাৎ "ধূতি-সংসাব বন্ধণ্যাৎ । তত্ত্বমস্যার্থসিদ্ধত্বাৎ “অবধূতো’’হভিধীযন্তে (-শব্দসাল ) ॥ ১০ ৷৷ মন্দিবা-পানোন্মত্ত জনগণ নানা কুকাৰ্য্যে প্ৰবৃত্তিবিশিষ্ট হয় বলিয়া তাহাবা সামাজিকেব। দর্শনে অত্যন্ত ঘূণ্য। মন্দিবা দ্বাবা জীবেব বুদ্ধি-বৃত্তি বিনষ্ট হন এবং কু-কার্গ্যে প্ৰবৃত্তি বৃদ্ধি পায। প্ৰাকৃত রূপাবষ্ট ভোগি-সম্প্রদাষ জাতিকুল-আচাবা দিব বিচাব না। কবিষাই যাধনীবি সঠিত সংসৰ্গ কবে । তদাবা তাঁহাদেব জাতিকুলে কলঙ্ক YBDB DBBSSEg DDKB DBDgT DSSOKK KYYS0 ব্ৰাহ্ম-বিবাহ ব্যতীত পৈশাচ, বাক্ষস দি বিবাহ এবং সবৰ্ণবিবাহ ব্যতীত অসবর্ণ-বিবাহ, অপরাষ্ট মেচ্ছ-সংসর্গজাতিদোষেবা কাবণ । আসাব-সেবাব দ্বাৰা বুদ্ধিবৃত্তি পাপপথে চালিত হইষা যখনী-সংসর্গেব উপদেষত্ব ব্যক্তি-বিশেষেবা বন্ধচিতে প্ৰকাশিত হস । সামাজিক বিচারে উহ্য বিশেষ ঘৃণিত ব্যাপাব। প্ৰত্যু নিত্যানন্দ বৎসল্যবসাশ্ৰিত আশ্ৰযগণেব অতি প্ৰিয বস্তু । জগদগুরু অবধূত শ্ৰীনিত্যানন্দ যদি কখনও ঐবীপ সৰ্ব্বপেক্ষা ঘূণিত কাৰ্য্যও কবিয বসেন, তাহা হইলেও তাহার প্রতি শ্ৰীবাসের অনুবাগ শ্লথ হইবে না। শ্ৰীবাস বলিতেছেন,--শ্ৰীনিত্যানন্দ প্ৰভু যদি তাহাব জাতি K BBBS DDD DDDDBDB BDDBS BD SYDBB DB অপহরণ কবেন, তাহা হইলেও নিত্যানন্দেব প্ৰতি তাহার সেবা-প্ৰবৃত্তির লেশমাত্র হ্রাস হইবে না। প্রেমের এই প্রকার স্বভাব যে, প্রেমের পাত্রের প্রতি লৌকিক জীবেল (¢ 8ፍ» উত্তৰ-শ্ৰবণে মহাপ্ৰভুৰ সানন্দ হুঙ্কাব ও শ্ৰীবাসকে বব প্ৰদানএভোেক শুনিলা যদি শ্ৰীবাসের মুখে। হুঙ্কার করিয়া প্ৰভু উঠে তার বুকে ॥১৭৷৷ বিতৃষ্ণাকাবক কোনও লক্ষণ পৰিলক্ষিত হইলেও তদবৈলক্ষণ্য ঘটে না । শ্ৰীনিত্যানন্দ প্ৰভুতে আমি নিত্যকাল অনুবক্ত, সামান্য লৌকিক নশ্বল বিবোধি-ভাব তাহাতে দেখা গেলেও আমি তা চাব অনুবাগোল পক্ষপাতিত্ব পবিহাবি কবিব না। প্ৰকৃত প্ৰস্তাব শ্ৰীনিত্যানন্দ প্ৰভু পবিম নৈতিকে বা পাবমোচ্চ আদর্শ । যদি কেহ তেঁহাকে গৰ্হণ কবিবাব মানসে সৰ্ব্বাপেক্ষা নীচতাব সহিত তাহাকে সংশ্লিষ্ট কবিবােব প্ৰব্যাস কবে, তাহা হইলেও আমাৰ বিচাবে নিত্য DBDKK DBDBDB EDD KBBK BBS KKKBD DDD বিবেচিত হইবে না । দুৰ্ব্বলঙ্গদশ, পাপপ্রবণ-চিত্ত নবগণ এই সকল নিত্যসন্দ-মহিমাব কথা বুঝিতে না পাবিয়া বিস্তৃতভাবে গ্ৰহণ পূৰ্পক তাহাদেব নিজ অসৎ স্বভাবেব সমর্থন কৰে। তাঁহাতে নীতি-বিগঠিত ঘূর্ণিত রুচির পবিচ্য পা ওখ৷ যায। অদূৰদৰ্শিতা, সত্যবস্তুতে প্ৰবেশধিক বিবঞ্চিত ভাব-সমুঠ কখনও শ্ৰীশ্ৰীমন্নিত্যানন্দ প্ৰভুব অপ্ৰাকৃত গম্ভীবলীলাব মধ্যে প্ৰবেশ কবিতে সমর্থ হয় না । পাপিগণেব বুদ্ধি-বিপৰ্যাধ কবিবালি জন্য বৃষ্ণেব স্তেয়-লীলা বা বহির্বিচাবে ল| প’ষ্ট-লীলা ; ‘তাঁহা অধমক চিবিশিষ্ট জনyDBBB DtB BDDDD DDDDSE BBSDSS SBBDS gDgDBDS বহিত ভগবৎসেবাপ বা জনগণেব পাব মেী |চন্তা-প্ৰদৰ্শন-কল্পে যে-সকল নিত্য লীলাল বিস্তাব, তা হাতে জীবেব স্বভাবগত নিত্য-সেবা-প্ৰবৃত্তি উন্মে যি'ত হয। কৃষ্ণদাস কবিবাজপ্ৰত্যুব ভ্ৰাতা শ্ৰীচৈতন্যদেবে সামািঙ্গ্য অনুবাগবিশিষ্ট থাকিলেও শ্ৰীপ্ৰভু নিত্যানন্দের লোকান্তীত প্ৰেম বুঝিতে না। পাবিষ নিজে বা সৰ্ব্বনাশ আবাহন করিয! ছিলেন । তাহার অনুসাবণে বাউল, প্ৰাকৃত সহজিয়া প্ৰভৃতি অপসম্প্রদায় নরকাভিযানেল জন্য ব্যস্ত ছ। ওখাম ‘তাহা7দবও শ্ৰীনিত্যানন্দ প্রভৃতে দুৰ্নীতির আৰোপ কৰিবাল প্ৰবৃত্তি দৃষ্ট হয়। শ্ৰীনিত্যানন্দ প্ৰভু কোনদিনই নীতিশাস্ত্ৰ-বিগঠিত কাৰ্য্যে উদগ্রীব ছিলেন না। আধ্যাত্মিক বা আসুরিক দর্শনে