পাতা:শ্রীশ্রীচৈতন্যভাগবত - বৃন্দাবন দাস ঠাকুর .pdf/৬৭৪

উইকিসংকলন থেকে
এই পাতাটির মুদ্রণ সংশোধন করা প্রয়োজন।

\ტNტ თ জয় জয় অদ্বৈতজীবন গৌরচন্দ্ৰ। अभ उन गदउपवन निडJानन्ण ॥ २११॥ জয় গদাধর-প্ৰাণ, মুরারি-ঈশ্বর। জয় হরিদাস-বাসুদেব-প্রিয়কর ॥২৫৮৷৷ কাবায় তাহাব আচাৰ্য্যত্ব সৰ্ব্বতোভাবে আদৃত। যে সময় নিজ-নাম-বিনোদাচাৰ্য্য শ্ৰীঅদ্বৈত-প্ৰভুব আচবাণেব বিস্কৃতি তাহাব অনুগত-পরিচাষকাজগ-জনগণেব মধ্যে প্ৰবলতা লাভ কবিযাছিল, সেই সমযে শ্ৰীনিবাস চাৰ্য্য শ্ৰীগৌড়ীযগণেব আচাৰ্য্য-পদবীতে প্রতিষ্ঠিত হন । বিষয়জাতীম আচাৰ্য্য প্ৰকাশাবতাবগণ আশ্রযজাতীয় আচাৰ্য্যে শ্ৰীগৌব-নিত্যনন্দেব সৰ্ব্বকাৰ্য্য নিহিত কবিয়াছেন । বোম্বাই প্রদেশে নামদেবাচাৰ্য্য নামকৌমুদীকাব লক্ষ্মীধবেব বিচাবানুকূলে যে কীৰ্ত্তন প্ৰচাবি কবিযাছিলেন, সেরূপ ঐশ্বৰ্য্যমিশ্র বিঠঠলাচাৰ্য্য সম্পূর্ণভাবে গ্ৰহণ না কবিলেও আচাৰ্য্য শ্ৰীনিবাসেব নামকীৰ্ত্তনেব সহিত নাম-বসাস্বাদন-লীলা গৌড়ীয়-বৈষ্ণব-জগৎ লাভ কবিযাছিলেন। অচিন্ত্যভেদাভেদবিচােব আক্রমণ না কবিয নিজ-নামবিনোদLDuLLEDB BDDDDBD KDDBDBDB0LSDBSBBD BSBBS চাৰ্য্যগণেব অচিন্ত্যভেদাভেদ-বিচােব গ্রহণেব সুষ্ঠু আদর্শ। যাহাব| নিত্যানন্দ-চৈতন্তেব সৰ্বকাৰ্য্য কবিবাবে জন্য সৰ্ব্বতোভাবে প্রবিষ্ট, সেই শুদ্ধ ভক্তিব্য স্রোতে শ্ৰীনামবিনোদেব সৰ্ব্বকাৰ্য্য প্ৰতিষ্ঠিত হয । 'নিজ-নাম” শব্দে ‘কৃষ্ণনাম”কেই লক্ষ্য কৰে। যে কৃষ্ণনাম-নামীবা সহিত অভিন্ন-যে কৃষ্ণনামসঙ্কীৰ্ত্তন- প্ৰচাবক শ্ৰীকৃষ্ণচৈতন্যদেব নাম সঙ্কীৰ্ত্তনকাবিরূপে কৃষ্ণভজনের সর্বাঙ্গসৌন্দৰ্য্য প্রকটত কবিযাছেন—যে নিত্যানন্দ গৌড়ীয়দিগেব নামাচাৰ্য্য হইয। নিজ-নাম-বিনোদাচাৰ্য্য শ্ৰীহবিদাসের সহিত শ্ৰীনবদ্বীপনগবেব গৃহে গৃহে শ্ৰীচৈতন্যশিক্ষা প্রচার কবিয়াছিলেন, সেই নিজ-নাম-বিনোদাচাৰ্য্যগণ নিত্যকাল জয়যুক্ত হউন। প্রাচীন-নবন্ধীখোলীবিশেষ শ্ৰীগোক্ৰমন্দ্বীপে যিনি নিত্যানন্দোব নামহট্ট স্থাপনপূর্বক আচরণ-নৈপুণ্য প্রদর্শন করিয়াছেন, সেই সকল নিজ-নামবিনোদাচাৰ্য্যগণ একাধিকবার জয়যুক্ত হউন" । "নদীয়া গোক্ৰমে নিত্যানন্দ মহাজন। পাতিষাছে নামহট্ট জীবেব இஇலகுரூrqகு পাপী উদ্ধায়িলে যত নানা অবতায়ে। পরম অদ্ভুত-তাহ ঘোষয়ে সংসারে ॥২৫৯৷৷ আমা-দুই পাতকীর দেখিয়া উদ্ধার। অল্পত্ত্বি পাইল পূর্ব মহিমা তোমার ॥২৬০৷৷ কাৰণ ॥” যে শ্ৰীগোক্ৰমে নিত্যানন্দের নামহট্ট-প্রচাবেবী, ফলে বৰ্ত্তমান গৌড়ীযক্ৰবজগতে অপবাধীশূন্য নামভজনেব কথা প্ৰচাবিত হইয়াছে, সেই ‘নিজনাম’ শব্দে গৌণ-নামপবিবর্জিত শব্দেব অবিদ্বন্ধঢ়িবৃত্তি সম্পূর্ণভাবে নিবন্ত হইযাছে। যে শ্ৰীনিত্যানন্দোব নামহট্ট-স্থাপন-প্ৰভাবে শ্ৰীঅদ্বৈতাদি-ভক্তবৃন্দ নদী যাব ঘাটে ঘাটে নামানন্দ বিতৰণ কবিয়াছিলেন, সেই অচিন্ত্যভেদাভেদ-বেদান্ত-প্ৰতিপাদ্য নামভাজন-প্ৰণালীব আচবণশীল জনগণ সৰ্ব্বতোভাবে জয়যুক্ত হউন ৷৷ ২৫১ ৷৷ শ্ৰীসনাতন মিশ্র বাজপণ্ডিতবংশে জন্মগ্ৰহণ করিষাছিলেন। শ্ৰীগীতগোবিন্দী-লেখক জয়দেবপ্রমুখ কবিগণ “বাজপণ্ডিত” বলিয়া প্ৰসিদ্ধ ছিলেন। সেই বাজপণ্ডিতবংশেবই দুহিতৃসূত্ৰে শ্ৰীলক্ষ্মীদেবী শ্ৰীশ্ৰীগৌবনাবায়ণ সেবা করিবাব জন্য অবতৰণ করিয়াছিলেন। শ্ৰীগৌব-নাবায়ণেব ঐশ্বৰ্য্য হইতে বিপ্ৰলম্ভচেষ্টা প্ৰদৰ্শন দেখিযা লক্ষ্মী স্থিবি থাকিতে পারিলেন না । তিনি ভগবানেব বিপ্ৰলম্ভলীলার সেবা কবিবােব জন্য বৈকুণ্ঠেব সমস্ত ঐশ্বৰ্য্য পবিহাৰ কবিয শ্ৰীচৈতন্য-লীলাব শ্ৰীচৈতন্য-সেবায স্বীয় বিপ্ৰলম্ভানুগত্য প্ৰকটিত করিয়াছিলেন। শ্ৰীকৃষ্ণেব গৌবলীলায় সম্ভোগরসেব বিচাবিসমৃদ্ধির জন্য যে বিপ্ৰলন্ত দুৰ্ভাগ্য জনগণেব পরম ববণীয়, তাহা দেখাইবার জন্যই গৌবসুন্দবের রাজপণ্ডিত দুহিতৃপ্ৰাণেশ্ববত্ব। ঐ লীলা জয়যুক্ত হউন। ব্ৰান্ধী, খয়ৌষ্ঠী, সানকী, পুরাসাদী প্রভৃতি আকর ভাষাসমূহ হইতে উখিত বিভিন্ন ভাষাবি শব্দসমূহ যে পাণ্ডিত্য বিকাশ কবে সেই পাণ্ডিত্য বিদ্বাদরূঢ়িবৃত্তিপ্রকাশে ক্ষীণপ্ৰভ হইয়া পড়ে। জড়তেfগ-পিপাসা জীবকে অবিদ্যাগ্ৰস্ত করিয়া সেবা বিমুখ করায়। কিন্তু শ্ৰীজয়দেবাদি চিন্ময়কবিসমূহ অষ্টাধ্যায়ী গীতগোবিন্দের প্রারম্ভ-টোকে তঁহাদের বংশে জাত শক্তিব শক্তিমত্তত্ত্ব-বিজ্ঞানে ভাবিবিচারের প্রাকট্য সাধন করিয়াशिव्यान ॥ २&8 ॥