፵•ፀ * क्ड़्तॆिषिदॆशः ।a * ॥ षषि च ॥ ’ झचक्भूश्षुंयऐचितोयदि तद्धिं रुपुणि बबिधीयते । न च विरैrति न चापि भेोभते. भवति चॆजधितुषैश्चक्षीबता ॥ चन्वच ॥ “ भुञ्जुनःि। रोपितः काचबरखाभरणं मणि । भ हि देोषेम णेररित किन्तु साधेोरविधता ॥ पश्झ ॥ बुद्विमाननुर केयमयं भूररतेोनयं । इति ख्यविचारप्रेो भूचैरापू ब्ध ते दृपः ॥ तचा द्द् ि। चश्षः भकिं शास्त्रं बीच बार्षी नरख नारी च । पुरुषविभवं प्राप्य भबन्ति ये म्याचयेा झयाश्व u चन्द्यच ॥ विृक्षनििश्चाखमधॆन क्षिां षङ्क्षनापतिः। रिणा । भनं भक्तच मी राजब्रावधातुबमईसि ॥ ० ० অপর স্বর্ণালঙ্কারে খচিত্ত কৰিবার উপযুক্ত ধৰি যদি শাসকে খচিত্ত করে স্তবে সে মণি য়োজন কয়ে না শোভাই পায় না কিন্তু যোজনকারই ৰিন্দ্যস্ত হয়। আর মুকুটতে স্থাপিত BB BB BBBS BBBBB BBS BBBB BBB BB মাই কিন্তু সাধুৰ্যক্তির অবিদগ্ধজা । দেখ এই ব্যক্তি বুদ্ধিমান অথচ অনুক্ত এই ব্যক্তি পুং ইহাইতে স্বয় এই রূপে ভূত্যের ভদ্রাভস্থ ৰিৰেচনাকভী রাজা ভূত্যেন্তে পরিপূর্ণ হয় । ভtছ। পণ্ডিতেরা কহিয়াছেন অশ্ব জার শস্ত্র আর শাস্ত্র আর ধীণ আর বাক্য আর পুরুষ আৰু স্ত্রী ইহান মনুষ্য বিশেষকে পাইল যোগ্য এৰ অযোগ্য হয়
