१३४ है हिलेiपदेयः ॥ तथा चेोक्न खर्षरेखामहंखुछ्रिवड़ावानखदूतिका चादित्छः चभखिंधाधुः खदावाडुखिताइने॥ करटके মুন ৰূদ্ৰধনন। বললন্ধ হৃদয়নি। স্বন্ধি জাম্বন্ধুং बांचि नगर् दीरबिकनेोराथा तख धर्माधिकारिणा बषिचाधितेष्वभ्यभूमिं चीडमानः कन्दर्पकेतुनाबा परिबाजकेन साधुद्वितीयकेन नायं हन्तद्यदूचुङ्गा बस्ताश्चखे धृतः । राजपूरुषाञ्चुः किमिति नायं बभ्बः । ख चाच् शूवतं खषेरे’बामष्टं सृष्टेषादि पठति तचाऽ’ः कषमेतत् । षरिचाजकः कश्चयंति षचुं त्रिं इख इोपे भूपतेजीमूतकेतेtः पुचः कन्दपैकेतुर्नाम एकदा केचिकाननावखितेन मया ऐातवणिन्नुखाच्छुतं ভাছ। পণ্ডিত্তের কহিয়াছেন আমি স্বর্ণরেখাকে স্পর্শ কৰি য়। আর দুর্ভা আপনাকে ৰান্ধিয়া মাৱ সাধু স্থাপন রত্ন লইভে ইচ্ছা করিয়া মাপনস্কোৰেতে ইছাৱা দুশ্বিম্ভ হইয়াছে ৰুৱটক ৰলিন্ডেছে এ কি প্রকার ৷ ছমৰক কহিঙেছে । কাঞ্চনপুর মাৰ লগৱে ৰীৱকিৰ মাৰে এক রাজাখাকে তাছাৰ খৰ্বাধিকাৰি ৰখ্যভূৰিতে কোন নাপিণ্ডকে স্বামত এক লাখুৱ সহিত কদর্শকেৰু নামে গন্যাসী ভাষাকে দেখিয়া কছিল এই লোক ৰখ্য নয় ইহা কৰিয়া ও ছার
