૧૪ ॥ ट्तेिप्पट्शः ॥ उद्यमेन च् िस्ङ्यिन्ति क्ाब्र्घाणि न मनेारवैः । नहि। सुप्तस्य सिंक्ड़्स्य प्रविशन्ति मुखे ऋगाः । तथाचेोक्तं । माता शचुः पिता वैरी येन वाखेान पाठितः । न शेाभते सभा मध्ये हंसमध्ये वकेायथा ॥ रुपयैाबनसम्पन्ना विशाल कुलसुग्भवाः । विद्याहीनान शाभन्ते निर्गन्धाढूब किंशुकाः ॥ चपरञ्च । पुरुतकेषु च नाधीतं नाधीतं गुरु सन्निधैा ! न शेाभते सभामध्ये जारगभइब स्त्रियः ॥ एत चिन्तयित्वा स राजा पण्डितसभा कारितवान्। राजेा वाच । भेI भाः पण्डिताः यूयन्तं बनसि वचनस्रक्ति कवित् एवभूतेविद्दान् यॆाममे पुचाषंी नित्यमुन्मार्गे गामिनामनधिंगतशास्त्राणामिदानीं नीतिशास्त्रेापदे शन पुनर्जन्म कारयितु’ स्मर्थः । যেহেতুক উদ্যোগেতে কাৰ্যসকল সিদ্ধ হয় মনোরখ মাত্ৰেতেই হয় না কেননা সুপ্তসিংহের মুখেতে মৃগের স্বত প্রবেশ করেন । পণ্ডিতেরা সেই প্রকার কহিয়াছেন যে পিতা ও মাতা বালককে পাঠ করায় না সে পিতা ও মাতা শত্ৰু ঐ বালক সভামধ্যে শোভা পায়না যেমন হংসের মধ্যে বক ৰূপ ও যৌবনেতে সম্পন্ন এৰs মহাকুলসম্ভব যে সকল তাহারাও বিদ্যাহীন হইলে শোভা পায়না যেমন গন্ধহীন পলাশ পুষ্প । অপর যে ব্যক্তি
