४एँ २ ॥ हितापट्टेश: ॥ चपरश्च । यॆाऽर्थेतत्वमविज्ञाय क्रोाधस्येव वशंगतः । स् तथा तप्यते मूढेानाच्यऐानकुलाद्यथा ॥ राजाह कथमे तत् दूरदर्शी केथयति चस्य्,ञ्चयिन्यंी माधवेनाम वि। श्रलख नास्रखी प्रसूतावालापायख रचाथै ब्राह्मणम बखाप्य सूातु गता चथ ब्राच्झणाय राज्ञः पाव्वेण धाडू दातुमाज्ञानमागतंतच्कुलाब्राह्यणःसहजदारिद्रादचि न्तयत् यदि स्त्वरं न गच्छ्ाfम तदान्यः कश्चित् श्रुत्वा श्राडू ग्रहीष्यति । यतः । चादानंस्य प्रदानस्य कर्न यस्य च वृक् एश्ः । चिप्रसfक्रयमाण्स्य कालः पिवति तद्रसं । किन्तु वालकस्याच रचकं नास्ति तत् किङ् रेमि यातु चिरकालपालितमिमं नकुलं पुचनिव्विशेषं वालकरचताया व्यवस्थाप्य गच्छामि तथा कृत्वा गतः । অপর যে ব্যক্তি যথাথ নিরূপণ না করিয়া কোপেরি ਕੀਵੂ ਝ হয় সে লোক ঐ রূপ উত্তপ্ত হয় যেমন মূখ ব্ৰাহ্ম মঙ্গল হইত্তে ব্যাঙ্গল হইয়াছিল । রাজা কছিলেন এ কি প্রকার দূরদর্শী কহিঙেছে। উজ্জয়িনীতে মাধবনাম এক ব্রাহ্মণ থাকেন তাহার ব্রাহ্মণী শিশুসন্তানের রক্ষার কারণ দ্বিজকে রাখিয়া স্নান করিতে গেলেন "অনন্তর ব্রাহ্মণকে রাজপর পাৰ্ব্বন শ্রান্ধে ভোজন করিবার নিমিত্তে মহান মাইল তাহ শুনিয়া ব্রাহ্মণ দরিদ্র্য স্বভাব প্রযুক্ত ভাবনা করিলেন যদি শস্থ না যাই তবে অন্য কেহ শুনিয়া শ্রান্ধীয়
