३६ ॥ दृिते'ापदेशः ॥ चन्यच । लेभात् क्रोधः प्रभवति लॆाभात् कामः प्रजायते । लेाभान्माइश्व नाशश्व लेाभः पापस्यकारणं॥ अनन्तरं सचें जालनिवद्वावभूवुः ततेो यस्य वचनात्त बावखन्वितारुतंस्त्वॆ तिरलुब्वैन्ति । यतः । नगण्स्याश्च तेागच्छत् सिद्धे कार्ये समंफलं यदि कार्येविपतिस्यात् मुखररुतच हृन्यते ॥ तथाचेक् ि। चापदं कथितःपन्था इन्द्रियाणामर्स्यमः । तञ्जयः स्स्प्रट् स्रगॆिायेनेष्टं तेन गस्चतंी ॥ तस्य तिरस्कारं श्रुत्वा चिचर्घीवउवाच। नाय सस्यदेष्टः। यतः।। षचापट्ामापतन्तीन्नं च्हृिताप्यायाति। हेतुनंो । माटजङ्घा ह्रि वत्सस्थ रुतरी भवति वन्धने । লোভহইতে ক্রোধ হয় লোভহইতে কাম জন্মে লোভ হইতে মোহ ও নাশ হয় লোভ পাপের কারণ । পরে সকলেই জালেতে বদ্ধ হইল অনস্তর যাহার বাক্যেতে সে স্থান অবলম্বন করিয়াছিল তাহাকে সকলে তিরস্কার করিতে নাগিল । যেহেতুক সকলের অগ্ৰে যাইবে না কেননা A. كم কাৰ্য সিদ্ধ হইলে সকলেরি সমান ফল যদি কার্ঘ্য বিঘু হয় তবে প্রধান ব্যক্তি দেশষভাগী হয় । সেই প্রকার কথিত আছে ইন্দুিয় সকলের যে দমন না করা সেই বিপত্তির পথ আর তাহারদিগের যে দমন করা সে সম্পত্তির পথ যে
