পাতা:শ্রীশ্রীচৈতন্যভাগবত - বৃন্দাবন দাস ঠাকুর .pdf/৭৬৩

উইকিসংকলন থেকে
এই পাতাটির মুদ্রণ সংশোধন করা প্রয়োজন।

क्षy९-थिं अक्षाग्र অজ ভবাসন্ত প্রভুর বিগ্ৰহ সে সেবে। যে বিগ্ৰহ প্ৰাণ করি।” পূজে সর্বদেবে ॥৩৭৷৷ পুণ্য পবিত্রত পায় যে অঙ্গ পরিশে। তাহা মিথ্যা বলে বেটা কেমন সাহসে ॥৩৮৷৷ ভগবদঙ্গেব প্ৰতি আক্ৰমণ কবিলে আধ্যক্ষিক জ্ঞানীর স্কুল ও সুন্ম অঙ্গে কুণ্ঠরোগ দেখা দেয। কুষ্ঠাবোগিগণ ভববদন্দিগ্ৰছ DD DDBBDK KKBLLDB DD BDK DBBBBSY K0BDBSS DD --সত্য,-এই বিচােব পবিহাৰ কবিয়া ও বিশ্বেৰ অন্তৰ্গত জীব-শৰীরেব নশ্বরতা বিচালি না কবিয যাহাব। ভগবানে বা বহিবঙ্গ শক্তি-পৰিণত জগৎকে মিথ্যামাত্র বলিমা বিশ্বেৰ অন্তৰ্গত জীব-শৰীব ও মিথ্যা নশ্বব, পবন্ধু নশ্বৰ সত্য নহে প্ৰভৃতি বলিতে পাকে, তাহদোল আৰ্বাচীনতা, খৃষ্টতা অপবাধেৰ অন্তৰ্গত। অনন্ত বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ড ভগবানেৰ বহিবঙ্গা শক্তিব পৰিণতিমাত্র । বহিবঙ্গা শক্তিতে খণ্ড কালেব ক্রিয়া অহিত থাকায নিৰ্ব্বোধ জনগণ আধ্যক্ষিক চেষ্টালব্ধ অজ্ঞানকে আশ্রম কবে। সেই মায়াবাদী প্ৰাপঞ্চিক বিশ্ব-শৰীবকে অম!ল বহি বঙ্গা শক্তি-পবিণত শৰীব মনে কবে না ; পাব ক্ষু ভগবানেৰ নিত্যবিগ্রহকে তাহাদেব ফন্ধু চিন্তা স্রোত-দ্বাবা প্ৰকৃতি-প্ৰসুত সবিশিষ্ট ভাব মাত্ৰ মনে কবিয়া বিচাব দৌৰ্ব্বল্য প্রদর্শন কৰে। उ१ॉन |gनल उालूल अभिकि নিত্যকাল পূর্ণ চিন্ময়ত সংৰক্ষণপূর্বক নিত্যানন্দে বিচৰণ কৰেন। জড়-বিচিত্রতা-লোপকারী বুদ্ধি লইয়া চিদবৈচিত্ৰ্য আক্রমণ-রাবণেব মাযাসীতা হবৰ্ণেল হ্যায় মিথ্যা চেষ্টা মাত্র । মাযাবাদী সৰ্বতোভাবে অপবাধী ও অভিজ্ঞ । তাহাব ভক্তি-পপে বিচবণ কপটতা, অপরাধ মাত্ৰে পৰ্য্যবসিত হয় ৷৷ ৩৪ ৷৷ শ্ৰীগৌৰীসুন্দর মুবাবিকে বলিলেন,-“ আমি পুরুষোত্তম বস্তু, তুমি আমাৰ আশ্রিত দাস মাত্র। আমি আমাৰ অন্তর এবং বাহ অঙ্গসমূহেব অঙ্গী। বাহ অঙ্গগুলিকে যাহারা অন্তব-অঙ্গের সহিত সমপৰ্য্যাযে গণনা করে, তাহারাই মায়ায় আবদ্ধ হইয়া আমার অন্তর-অঙ্গ বৈকুণ্ঠ' বুঝিতে পারে না । মায়াবাদী আমাক শ্ৰীবিগ্রহে দেহ-দোঁহীভেদের আরোপ করে । মায়াবাদী যদিও বিচাব-চাঞ্চল্য প্ৰকাশ করিয়া মায়া-প্ৰসুত জগৎকে মিথ্যা বলে, তথাপি Գ88 ভগবান ও ভক্তোব নিত্যত্ব-ভগবানেৰ নাম, রূপ, গুণ, লীলা, পলিকিববৈশিষ্ট্যোব নিত্যত্ব সৰ্ভ সত্য করে তোরে এই পরকাশ। সত্য মুই, সত্য মোর দাস, তার দাস ॥৩৯৷৷ আত্মম্ভবিতাক্রমে নিজেব বহিঃপ্রজ্ঞ চালনা কবিয়াই অন্তঃপ্ৰজ্ঞাকে সমশ্রেণী:স্তু মনে কবে এবং নিৰ্বাণ মুক্তিৰ প্ৰয়াসী হয়। সেইরূপ চেষ্টা আত্মবিনাশে বা লক্ষণ মাত্র। কিন্তু নিউ D BBBtDt BtO BDDDD DBu uB DBDBDD BBDkuT uS DDS অভিন্ন হইবাব প্রশাসই আত্মবিন!শ মাত্ৰ ॥” ৩৬ ৷৷ সৰ্ব্বজীব-বন্দ্য ব্ৰহ্মা, শিব এবং অনন্তদেব শ্ৰীভগবানেন বিগ্ৰহ-সেবা করিষা থাকেন । সকল দেবতা| সেই বিগ্রহকে প্ৰাণপণে পূজা কবিয থাকেন। যাহাবা পুৰুষোত্তম শ্ৰীবিগ্ৰহে বা সেবা • কবিয "অমুর্তেব কল্পনা কবেন, তাহাবা অজ- ভবানান্ত এবং অন্যান্য দেবতাকে লজঘন কবেন । যে• সকল লোক নিজ স্কুল দ্বুিগহে বা ‘অথণা সূক্ষ্ম বিগ্ৰহেব নশ্বব অভিমানে প্ৰমত্ত, তাহাবা মনে করেন যে, সকল বিগ্ৰহেলি জনক বিগ্ৰহশূন্য তই যা নির্দিশিষ্ট (?) ; কিন্তু প্রকৃতপ্ৰস্তাবে সেরূপ কল্পনা প্ৰকৃতিবাদী বা শাখানদী বই দাম্ভিকতা বা टाउंट| || || ७१ ॥ মাযাব্লাদি সম্প্রদায় প্রপঞ্চ মিথ্যা বিচােল পূৰ্ণক পুণ্য, পবিত্রতা, সত্ত্বগুণেল অধিষ্ঠান প্রভৃতিকে পাপ, অপবিত্রতা, বজি:-সত্ত্ব-তামোমিশ্র প্রভৃতি বলিয়া মনে করায় তাহদের কাল্পনিক চিন্তা স্রোত বাস্তবসত্যেক অনুসন্ধান হইতে বঞ্চিত হয। কিন্তু সৰ্ব্বশক্তিমান ভগবান সকল সত্তাল একমাত্র আধার। নিজ অঙ্গ ও অঙ্গীব মধ্যে পার্থক্য বিদূলিত করিয়াই তেঁাহাব নিত্য অবস্থিতি-এ কথা যাহাল বুলিতে পারেন না,তাহ বা প্ৰপঞ্চেব মিথ্যাত্বি দর্শন কবি মা ভগলদেঙদেহিভেদের আলোপ পূর্বক সত্য হইতে লিষ্ট হন। অতিসাহস-বিশিষ্ট ব্যক্তিগণই নিত্য চিদানন্দময় অধিষ্ঠানেল বিগ্ৰহকে মিথ্যা বলিবার খৃষ্ট ৩া কবিয থাকেন। ৩৮ ৷৷ ভগবানেল প্ৰকাশসমূহ-নিত্য এবং মিথ্যা হইতে বিপৰীতভাবে অবস্থিত। ভগবান সত্য, ভগবানের দাস্য-সত্য, ভগবদাসানুগতি দাসসমূহ-সকলেই সত্য। ভগবান ও ভক্তে উপাণিগত নশ্বরতা আরোপ করিলে